فردای اقتصاد: در برنامه شمارش معکوس یکشنبه میزبان قاسم آزاد، کارشناس بازار سرمایه بودیم و به بررسی شوک وارد شده به بورس تهران تحت تاثیر سیاست‌های تثبیتی نرخ دلار نیما توسط بانک مرکزی پرداختیم. در ادامه وضعیت صنایع مختلف شرایط فعلی و چشم‌انداز آتی بازار سرمایه بررسی شد. در پایان نیز نکاتی در رابطه با سیاست افزایش نرخ بهره جهت کنترل تورم و اثرات آن بر کلیت بازار سهام ارائه شد.
مطابق انتظارات، روز گذشته در واکنش به صحبت‌های اخیر رئیس جدید بانک مرکزی در رابطه با سیاست‌های پولی پیش رو، بورس تهران با فشار عرضه‌ای مواجه شد که در آن فروشندگان قدرت بالایی داشتند و از آغاز معاملات، شاخص بورس را با کاهش نسبتا زیادی مواجه کردند. قاسم آزاد، کارشناس بازار سرمایه در ابتدا به بررسی دلیل نگرانی سهامداران از صحبت‌های اخیر رئیس جدید بانک مرکزی پرداخت و عنوان کرد که سیاست جدید بانک مرکزی را باید حاتم‌بخشی از جیب سهامداران عنوان کرد زیرا در زمان ارز ۴۲۰۰ تومانی، دولت دارایی‌های ارزی خود را از محل فروش نفت و دیگر راه‌ها به کالاهای اساسی و... اختصاص می‌داد اما اکنون ثبات نرخ دلار نیما و اعطای آن برای تامین کالاهای اساسی از جیب شرکت‌ها و سهامداران خواهد بود؛ به نظر می‌رسد دولت هیچگونه تفاوتی بین دارایی خود و شرکت‌هایی که مردم سهامداران آن هستند، قائل نمی‌شود.
وی همچنین به صحبت‌های محمدرضا فرزین مبنی بر نرخ خوراک پتروشیمی‌ها واکنش نشان داد و با ارائه اعداد و ارقام اعلام کرد که نرخ ۵ هزار تومانی برای گاز صنایع، نه تنها برای شرکت‌ها به منزله رانت نیست بلکه آن‌ها را با چالش‌های جدی مواجه کرده و این در حالی است که در فصل زمستان نیز با قطعی گاز مواجه می‌شوند.
آزاد اعتقاد دارد که سیاست‌های پولی جدید می‌تواند تاثیر بسیاری بر سودآوری شرکت‌ها داشته باشد و این موضوع بازار سرمایه را حداقل در صنایع درگیر با ارز نیمایی بسیار تحت تاثیر قرار خواهد داد و می‌تواند تبعات بسیاری همراه داشته باشد.
وی همچنین درباره احتمال افزایش نرخ بهره عنوان کرد که این موضوع در اقتصادهای بزرگ دنیا نیز رخ داد و موجب کاهش تورم شده اما شرایط در ایران متفاوت است و افزایش سود بانکی در ادامه منجر به افزایش ناترازی بانک‌ها، کاهش سرمایه‌گذای‌های مولد و... خواهد شد که خود آن به محرک‌های جدیدی برای تورم تبدیل می‌شود.
قاسم آزاد در نهایت برای بازه چند ساله بسیاری از صنایع را مناسب برای سرمایه‌گذاری دانست و معتقد بود صنایعی مانند خودرویی‌ها با تحولات اخیر، گروه‌هایی مثل کاشی و سرامیک، سیمان، قندی‌ها و... که دخالت دولت در آن‌ها کمتر است، از پتانسیل خوبی برای رشد برخوردارند.