فردای اقتصاد: در سال ۲۰۰۳ در یک نظرسنجی که از منتقدان فیلم در سراسر دنیا توسط روزنامه گاردین انجام گرفت، دیوید لینچ به عنوان بزرگ‌ترین فیلم‌ساز زندهٔ دنیا برگزیده شد. فیلم‌های وی پر است از نمادهای سورئالیستی، سکانس‌های رؤیاگونه و نظایر آن. وی در نقاشی و مجسمه‌سازی و موسیقی نیز آثاری دارد و در مدیتیشن تخصص یافته است. درس‌هایی که او در زمینه موفقیت‌های خود گفته برای بسیاری چراغ راه بوده است.
درباره شکست
لینچ در ابتدای کار خود، پس از موفقیت غیرمنتظره انتقادی و تجاری فیلم The Elephant Man، به عنوان اولین پروژه با بودجه کلان خود، فیلم علمی تخیلی بمب‌های تپه‌ای، یک شکست را تجربه می‌کند. او در این باره می‌گوید:
«من درباره شکست یاد گرفتم و فکر می‌کنم به نوعی شکست چیز زیبایی است زیرا وقتی گرد و غبار فرو می‌نشیند جایی جز بالا رفتن وجود ندارد و این یک آزادی است. در چنین موقعیتی شما نمی‌توانید بیشتر از دست بدهید، اما می‌توانید به دست آورید. تو ناراحت هستی و همه می‌دانند که ناراحتی و این که شکست خوردی و بازنده هستی، و فقط می‌گویی: "باشه" و از آن پس به کار خود ادامه می‌دهی.»
همه ما که به دنبال خلق آثار خلاقانه استثنایی در زندگی‌مان هستیم، دیر یا زود باید شکست بخوریم. این نتیجه اجتناب‌ناپذیر ریسک کردن مکرر است. اما نگاه کردن به آن به عنوان یک کالیبراسیون مجدد به این معنی است که هر چیزی که از این به بعد خلق می‌کنید فقط می‌تواند بهتر باشد. باید به شکست به عنوان یک الهام‌بخش، به جای بازدارنده، دوباره نگاه کرد.
در واقع برای لینچ موفقیت، خود می‌تواند نتیجه معکوس داشته باشد. او می‌گوید: «موفقیت می‌تواند شما را خراب کند، زیرا شروع به نگرانی در مورد شکست می‌کنید، و هرگز نمی‌توانید در همان مکان بمانید. »
گردآوری: شادی آذری حمیدیان