فردای اقتصاد: دولت‌ها و کسب‌وکارها هنوز از بحران کووید-۱۹ آسوده‌خاطر نشدند که حالا با چالش جدیدی در حوزه سلامت عمومی مواجه هستند. آبله میمونی در آمریکا و در سطح جهان به سرعت در حال گسترش است. گر چه این بیماری مسری نسبت به کووید-۱۹ خطر بسیار کمتری دارد، اما کارفرمایان باید خود را برای مقابله با تسری احتمالی آن در بین نیروها و محیط کار خود آماده کنند.

بیماری آبله میمونی از خانواده آبله است و عوارضی سیستمی از جمله تب، تورم لنف، درد عضلانی و التهابات پوستی از تاول گرفته تا بثورات چرکی در پی دارد. واکسن Jynneos که از ابتدا برای محافظت بشر در برابر بیماری آبله تهیه شده بود، در صورت استفاده ظرف گذشت دو هفته از قرار گرفتن در معرض بیماری آبله میمونی، می‌تواند ریسک سرایت را کاهش دهد و عوارض ناشی از این بیماری را کم کند. این واکسن به میزان کم در آمریکا عرضه شده وقرار است ظرف چند ماه آینده عرضه آن افزایش یابد. هم‌اکنون مراکز درمانی و آزمایشگاه‌های تشخیص طبی جهان به تست آبله میمونی مجهز هستند.

در اینجا به چند نکته کلیدی برای کارفرمایان اشاره می‌کنیم:

۱- خطر انتقال بیماری در اغلب محیط‌های کاری بسیار کم است.

انتقال آبله میمونی در وهله نخست از تماس مستقیم پوستی فرد مبتلا به زخم، با پوست فرد سالم منتقل می‌شود ، هر چند قرار گرفتن در معرض سرفه یا عطسه فرد دارای علایم پوستی آبله میمونی هم می‌تواند منجر به انتشار این بیماری شود. انتقال این بیماری همچنین از طریق لباس یا پارچه‌ای که در معرض زخم پوستی فرد مبتلا بوده، می‌تواند صورت گیرد. این ویروس حتی می‌تواند از مادر به کودکی که در شکم دارد، انتقال یابد. گر چه ویروس ابله میمونی را می‌توان روی سطوح اشیا یافت، اما بنظر نمی‌رسد این دلیل عمده‌ای برای انتقال بیماری باشد. افراد مبتلا به آبله میمونی از ابتدای زمانی که علائم در آن‌ها بروز می‌کند، تا زمانی که آخرین زخم‌های آن‌ها از بین می‌رود، می‌توانند ناقل باشند، مدتی که حدودا دو تا چهار هفته طول می‌کشد.

کارفرماها می‌توانند گام‌های مشخصی برای کاهش خطر ابتلای کارکنان به آبله میمونی بردارند. آن‌ها می‌توانند روش سلام و احوال‌پرسی بدون تماس فیزیکی را ترویج کنند و همچنان افراد را به شستشوی دست‌ها و ضدعفونی کردن آن‌ها تشویق کنند. افرادی که کار آن‌ها در رابطه با تماس پوستی است یا مجبورند با اشیایی که در تماس با پوست هستند سرو کار داشته باشند، مثل حوله یا ملحفه‌های کثیف، باید استفاده از دستکش را به عنوان الزامات کار لحاظ کنند. این‌ها شامل نیروهای کادر درمان، کارکنان هتل‌ها سلمانی‌ها و آرایشگران مو، ناخن و کارکنان مهدکودک‌ها و آسایشگاه‌هاست. استفاده از ماسک‌های باکیفیت و اندازه صورت می‌تواند در برابر خطر کم انتقال تنفسی مفید باشد.

افراد باردار و دارای نقص سیستم ایمنی بیشتر در خطر ابتلا و نوع شدید بیماری هستند بنابراین هر پروتکل مورد استفاده، باید دقیقا برای محافظت از افراد دارای ریسک بالا راهکار داشته باشد.

۲- کارفرماها باید آماده شیوع بیماری در محیط کارشان باشند و سیاستی برای آن داشته باشند.

مدیران باید پروتکل‌هایی برای حداقل‌سازی وقفه در کار به دلیل آبله میمونی در اختیار داشته باشند. این هم برای ایمنی کارکنان مفید است و هم برای تداوم کسب‌وکار و نیازهای فضای شخصی. افرادی که در معرض فرد مبتلا بوده‌اند، می‌توانند سر کار بیایند اما تا ۲۱ روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس، باید علائم خود را چک کنند، علائمی از جمله تب، لرز، گلودرد، بدن درد و بثورات پوستی. اگر هر یک از این علائم مشاهده شد، پیش از بازگشت به کار باید مورد بررسی پزشکی قرار گیرند. افراد مبتلا به آبله میمونی باید تحت درمان و قرنطینه خانگی قرار گیرند تا زمانی که مراجع ذی‌صلاح پزشکی سلامت آن‌ها را تایید کنند. اگر کار آن‌ها نیازمند حضور فیزیکی نیست، می‌توانند دورکاری کنن. برخی مبتلایان اما درد یا دیگر عوارض شدید را تجربه می‌کنند و در دوران قرنطینه قادر به کار کردن نخواهند بود. کارفرمایان باید ترتیبی دهند تا محل کار فرد مبتلا ویروس‌زدایی شود. باید به دستگیره درها، دگمه‌های سیفون و محل تماس پوست با سرویس دستشویی‌ها، شیرهای آب، کلیدهای برق و سطوح زمین توجه خاصی مبذول شود. استفاده از مواد ضدویروس مورد تایید سازمان‌های پزشکی اهمیت ویژه‌ای دارد و سطوح دارای خلل و فرج باید با بخار داغ تمیز شوند. افرادی که کار تمیزگی را انجام می‌دهند باید از لباس‌های محافظ از جمله ماسک، استفاده کنند و پسماندهای اینگونه نظافت‌ها را طبق دستورات دولتی امحاء کنند.

۳- نهادهای دولتی و محلی سلامت، در حوزه پیشگیری و درمان راهنمایی می‌کنند.

 ابتلای پرسنل به آبله میمونی باید از طریق مراکز درمانی و آزمایشگاه ها به نهادهای بهداشت و درمان دولتی گزارش شود. مقامات حوزه سلامت در تلاش خواهند بود افراد در معرض را شناسایی کنند و آن‌ها را مطلع نمایند تا آن‌ها واکسینه شوند، به لحاظ نشان دادن علائم، مورد نظارت قرار گیرند و در صورت نیاز درمان شوند. بنابراین نیازی نیست که کارفرماها موارد ابتلای کارکنانشان را گزارش کنند اما مراکز دولتی و محلی می توانند در صورت قرار گرفتن یک محل کار در معرض ویروس، به عنوان یک منبع اطلاعاتی عمل کنند.

۴- آبله میمونی می‌تواند منجر به اختلال در نیروی کار و از بین رفتن درآمد کارکنان شود.

مرخصی باحقوق شامل استعلاجی، موجب می‌شود افراد بیمار ناقل، به ماندن در خانه تشویق شوند. اما هفته‌ها قرنطینه به دلیل ابتلا به بیماری آبله میمونی برای بسیاری از کارفرمایان بیشتر از زمان مرخصی باحقوق است. بنابراین باید کارفرمایان مختار باشند که مرخصی بدون حقوق بدهند و کارکنان بتوانند از بیمه خود حقوق ایام قرنطینه را دریافت کنند. انعطاف‌پذیری و دورکاری می‌تواند گره‌گشای خوبی برای این مساله باشد.

۵- از نشان‌دار شدن افراد اجتناب کنید و اطمینان کارکنان را با ارتباط به موقع، صحیح و دقیق افزایش دهید.  

کارفرماها یک منبع قابل اطمینان در زمینه اطلاعات مربوط به سلامت هستند و می‌توانند با برقراری ارتباط درست در مورد آبله میمونی، نگرانی خود را نسبت به سلامت کارکنان نشان دهند. در صورت ابتلای کارکنان، مدیران باید به موقع با پرسنل ارتباط برقرار کنند و در عین حال رازداری کامل در قبال فرد در معرض قرار گرفته از خود نشان دهند. برقراری ارتباط داده‌محور به جای قضاوت‌محور موجب خواهد شد افراد انگشت‌نما و نشان‌دار نشوند و در چنین فضایی افراد احساس راحتی خواهند کرد تا علائم خود را گزارش کنند.

۶- دانش ما در زمینه آبله میمونی به سرعت پیشرفت خواهد کرد.

انتقال انسان به انسان آبله میمونی تازه چند ماه است که مشاهده شده استو هنوز نکات بسیاری را درباره آن نمی‌دانیم. احتمالا درک ما از نحوه انتقال و بهترین راهکارهای مقابله با شیوع و درمان این بیماری طی چند ماه آینده تغییر خواهد کرد. دسترسی به واکسن بهتر خواهد شد. ویروس هم ممکن است با وقفه‌هایی همراه شود که از شدت و سرعت انتشار آن کاسته شود. وقتی داده‌های ما افزایش بیابند، کارفرمایان و مدیران هم باید توصیه‌ها و دستورالعمل‌های خود در ابطه با این بیماری را تغییر دهند. آن‌ها باید به‌روزرسانی‌های مراجع بهداشت و درمان را دنبال کنند.

به هر حال با توجه به اینکه آبله میمونی به اندازه کووید-۱۹ سرایت بالایی ندارد، نخواهد توانست به اندازه آن آسیب اقتصادی برجای گذارد. ولی به هر حال پتانسیل ان را دارد که در فعالیت کسب‌وکارها اخلال ایجاد کند و کارفرمایان و مدیران باید برای مقابله با آن آماده باشند. با رعایت نکات ذکر شده و اقدامات لازم دیگر، کارفرمایان خواهند توانست ریسک این بیماری را به حداقل برسانند و از کارکنان و کسب‌وکار خود در برابر این ویروس همزمان با کووید، محافظت کنند.

منبع: HBR

نویسنده: جفری لوین-شرز، استادیار دانشکده سیاست بهداشتی و مدیریت دانشگاه هاروارد