تسنیم: ممنوعیت واردات خودرو به همراه تحریم ها و شیوع ویروس کرونا باعث شده بود تا دو سالی خبری از برگزاری نمایشگاه های خودرو در کشور نباشد اما با بهبود شرایط اواخر اردیبهشت ماه امسال چهارمین نمایشگاه خودرو تهران بعد از دو سال وقفه در شهر آفتاب برگزار شد.
البته این نمایشگاه بیشتر برای چینی‌ها عایدی داشت و در غرفه‌ها خبری از عرضه محصولات جدید و نمایش میزان عمق ساخت داخل نبود. همین موضوع بازدیدکنندگان را دلزده کرد و این نمایشگاه ها را فقط برای عرضه خودروهای چینی آنهم با قیمت های میلیاردی می دانستند.
بعد از برگزاری این نمایشگاه خودروسازان داخلی هم برای اینکه از این قافله عقب نمانند با دست کشیدن به ظاهر محصولات خود و حضور در نمایشگاه های متعدد سعی کردند تا شاید اعتماد مردم را در عرضه محصولات جدید و افزایش کیفیت بدست آورند اما در عمل فقط رکورد برگزاری نمایشگاه در سال ۱۴۰۱ شکسته شده و عملاً نمایشگاه ها با اهداف برگزاری خود فاصله معنا داری پیدا کردند.
در سال جاری تاکنون حدود ۱۰ نمایشگاه در بخش خودرو شامل نمایشگاه خودرو تهران در ۲۷ اردیبهشت ماه، نمایشگاه تخصصی صنعت خودرو قطعات و تجهیزات وابسته سنندج در ۱۴ تیرماه، بیست و یکمین نمایشگاه بین المللی قطعات خودرو شیراز ۲۱ تیرماه، نمایشگاه برنامه تحولی صنعت خودرو تهران در ۷ شهریورماه، بیست و دومین نمایشگاه خودروی مشهد ۹ شهریور، نمایشگاه خودروی مازندران ۲۵ شهریورماه، شانزدهمین نمایشگاه خودروی اصفهان ۳ آذرماه، هجدهمین نمایشگاه خودرو و قطعات و مجموعه‌های خودرویی اهواز ۲۹ آذر، بیست و ششمین نمایشگاه بین‌المللی تخصصی صنعت خودرو و قطعات ۱۳ دی ماه و یازدهمین نمایشگاه خودرو کرمان در ۲۸ دی ماه برگزار شده است.
اما سوال اینجاست مگر نه اینکه نمایشگاه ها با هدف جذب و شناسایی مشتریان جدید، توسعه مبادلات کالاها و خدمات، ایجاد رقابت سالم بین واحدهای گوناگون تولیدی و صنعتی و تجاری، مبادله اطلاعات گوناگون تجاری و صنعتی، جذب سرمایه‌های خارجی از طریق نشان دادن امتیازات خاص برای آنها و معرفی کالاهای جدید در غرفه ها برگزار می شود اما چرا ما حتی به تعداد انگشت شمار به این اهداف دست پیدا نکرده ایم!
به اعتقاد کارشناسان صنعت خودرو، نمایشگاه‌هایی که در استان‌ها برگزار می‌شود به دلیل مشکلات بین المللی با غیبت شرکت های خارجی فقط فضای بکری برای کسب درآمد عده ای شده و عملاً عایدی برای صنعت خودروسازی کشور ندارد.
از سوی دیگر، برگزاری نمایشگاهای مختلف در کشور موجب می‌شود تا خودروسازان با هزینه مازاد برای شرکت در این نمایشگاه‌ها مواجه شوند که این امر از لحاظ اقتصادی برای خودروسازان مقرون به صرفه نیست. اما با توجه به هزینه های بالای نمایشگاه ها چرا خودروسازان همچنان حاضر به شرکت در این نمایشگاه ها آنهم با پرداخت هزینه های زیاد هستند؟ عایدی این نمایشگاه ها عملاً به جیب چه کسانی می رود؟ آیا در سال جاری برگزاری بیش از ۱۰ نمایشگاه خودرویی منطقی است. چرا خبری از بیان دستاوردهای این نمایشگاه ها نیست؟چرا خبری از تخصیص آسان خودرو به مردم نیست و آنها فقط باید در نمایشگاه ها نظاره گر خودروها باشند!
چرا وزارت صمت به این موضوع ورود پیدا نمی کند؟ چرا صنعتی که مدام بر طبل زیان انباشته می زند و خواستار کمک دولت است فقط به فکر حضور در نمایشگاه است. به راستی این نمایشگاه ها چه سودی دارند!