تسنیم: ۲۷ دی‌ماه «ایگور لویتین» دستیار ویژه رئیس‌جمهوری روسیه در دیدار با «محمد مخبر» معاون اول رئیس‌جمهوری کشورمان از آمادگی شرکت‌های روسی برای «تولید مشترک بالگرد» با ایران خبر داد.

پیش از این هم امیر مجتبی روحانی مدیرعامل پنها (پشتیبانی و نوسازی هلی‌کوپتری ایران) در گفت‌وگو با خبرنگار دفاعی تسنیم از تبدیل شدن ایران به قطب منطقه‌ای تعمیر بالگردهای شرقی خبر داده بود.

سابقه حضور بالگردهای روسی در ایران به اواسط دهه هفتاد شمسی بازمی‌گردد، در این زمان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای تکمیل ناوگان خود تعدادی بالگرد ترابری میل۱۷ در مدل‌های مختلف خریداری کرد، پس از آن هلال احمر و فرماندهی انتظامی کشور نیز تعدادی از همین بالگرد در مدل‌های مختلف را از روسیه خریداری کردند.

با ورود بالگردهای روسی میل۱۷ به کشور، رفته رفته زمینه ایجاد بسترهایی برای اورهال و نگهداری این بالگردها در کشور ایجاد شد و متخصصان بالگردی کشور در زمینه تعمیر، نگهداری و بروزرسانی این بالگردها تجارب ارزشمندی به‌دست آوردند.

به‌نظر می‌رسد با تجارب خوبی که در حوزه به‌کارگیری بالگردهای روسی در نیروهای مسلح به‌ویژه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی وجود دارد، زمینه برای ورود سایر بالگردهای روسی مخصوصاً بالگردهای رزمی نیز به‌وجود آمده است و برخی کاربران و کارشناسان شبکه‌های اجتماعی نیز به آن پرداخته‌اند و گمانه‌زنی‌هایی راجع به خرید بالگرد رزمی میل۲۸ و کاموف۵۲ توسط نیروهای زمینی و دریایی سپاه را مطرح کرده‌اند؛ موضوعی که خیلی هم دور از انتظار نیست و با توجه به نوپا بودن «هوانیروز» در نیروی زمینی و «هوادریا» در نیروی دریایی سپاه، نیاز مبرم این دو رده به بالگردهای جدید با کارایی بالا احساس می‌شود.

هم‌اکنون تنها بالگرد رزمی موجود در نیروهای مسلح کشورمان بالگردهای AH۱-J کبرا هستند که در دو نوع با قابلیت شلیک موشک هدایت‌شونده تاو و دیگری تنها با قابلیت شلیک راکت‌های هفتاد میلی‌متری هایدرا هستند.

این بالگردها پیش از انقلاب از کشور آمریکا خریدار شده‌اند و پس از پیروزی انقلاب اسلامی و دوران دفاع مقدس در قالب پروژه «طوفان» ارتقا یافته‌اند و هم‌اکنون علاوه بر قابلیت پرواز در شب می‌توانند طیف متنوعی از تسلیحات بومی را نیز شلیک کنند.

اما علی‌رغم همه تلاش‌های صورت‌گرفته برای ارتقای بالگردهای کبرا و حتی تولید بالگردهای رزمی شاهد۲۸۵ و تعریف پروژه‌هایی مانند بالگرد شاهد۲۱۶ هیچ‌کدام از این پروژه‌ها نتوانسته‌اند پاسخگوی همه نیاز نیروهای مسلح ـ با توجه به تغییر معادلات در حوزه نبرد زمینی ـ باشند.