ایسنا: متن گفتوگو با سیاهکلی، نماینده مجلس به شرح زیر است:
با فروکش کردن اعتراضات گویی مسئولان مشکلات مردم را که اغلب اقتصادی است فراموش کردهاند؟
واقعیت این است که تعدادی از اینها که آمدند اغتشاش کردند بیکار بودند و تعدادی نیز وضعیت مالی خوبی نداشتند و در صحبتهایی که بازجوها با این افراد داشتند چیز خاصی در نیامد. البته یک تعدادی هم وابستگی دارند و جاسوس و مزدورهستند که اینها در اقلیت هستند و شاید کمتر از ۲۰ درصد اینها افرادی باشند که چنین وابستگی هایی داشته باشند، اما برابر آمارها ۸۰ درصد اینها افراد ناراضی هستند، ناراضیانی که ما بهراحتی میتوانیم رضایت آنها را کسب کنیم. آنها از نظام اسلامی ناراضی نیستند، بلکه از شیوه مدیریت و شرایطی که ما در اقتصاد داریم ناراضی هستند. وقتی سالی ۴۰ یا ۵۰ درصد تورم داریم و درآمد مردم سالی ۱۰ درصد افزایش پیدا میکند، مردم چگونه میخواهند این ۴۰ درصد را جبران کنند.
به نظر میرسد نمایندگان مجلس هم آن وظیفه نظارتی درست و بایسته را بر عملکرد دولت ندارند و بخشی از این آشفتگی اقتصادی ناشی از این مسئله است؟
اینطور نیست، حرف ما را گوش نمیکنند. در کتابهای اقتصادی کشوری مثل آلمان که بعد از جنگ جهانی دوم دچار بحران اقتصادی شد نوشته یک فرغون پول میبردند و یک کیلو عدس میگرفتند و الان میبینیم این آلمانی که اینطور بوده شرایط اقتصادی بسیار خوبی دارد.
آنها چگونه توانستند اینگونه اقتصاد را اداره و به این سطح برسانند، رمز موفقیت این کشور چه بود؟
تولید، تنها کلید واژهای که کشور با آن درست میشود تولید است.
چگونه؟
ما زیاد شعار میدهیم و حرف تولید را میزنیم اما به آن عمل نمیکنیم. تولید یعنی هر کس که میخواهد سود بکند و دنیای خود را آباد کند باید به سمت آن برود. باید همه سرمایه گذاریها را به سمت تولید ببریم.
نمیشود با فرمان بگوییم همه به سمت تولید بروند، اقتصاد علم است؟
بله نمیشود، مفهوم حرف من این است که آدمها وقتی به سمت تولید میروند که تولید بالاترین سود را نسبت به هر فعالیت دیگر در کشور بدهد.مسائل اقتصادی مسائل علمی است و نمیتوانیم فرمان صادر کنیم و نمیتوانیم قیمتها را با فرمان کنترل کنیم.
شما به اعتراضات اشاره داشتید، طبق پیشبینیها قدرت خرید مردم در سال آینده ۳۰ درصد کاهش پیدا خواهد کرد و عدهای معتقدند با روند فزونی نرخ دلار این عدد بالاتر هم خواهد بود. منظور من این است که فشار اقتصادی مسبب حضور افراد فرودست در اعتراضات نگردد؟
اجازه دهید من دو سه جمله بگویم و بعد به آنجا برسم، اگر در کشوری تولید بالاترین سود را بدهد همه آدمها پول خود را به سمت تولید خواهند برد. چرا در کشور ما پول به سمت تولید نمیرود و به سمت دلالی میرود و حتی بانکها کار تولید نمیکنند و دلالی میکنند.
چرا دلالی میکنند؟
ا ولا در هر جای دنیا سود تولید بالاتر از ده دوازده درصد وجود ندارد، در کشوری که سود تولید ۱۰ درصد است، چگونه بانک ۲۵ تا ۳۰ درصد سود میدهد. وقتی سود بانکی بالاتر از سود تولید شد، کدام آدم عاقلی ثروت خود را به سمت تولید میبرد؟ مردم سرمایه خود را به بانک میسپارند و بانک هم دلالی میکند و در این صورت چرخه دلالی بر چرخه تولید پیشی میگیرد. این را باید دولت متوجه شود و جراحی اقتصادی کند. دولت باید تیم اقتصادی خود را درست بچیند، باید تیمی داشته باشد که بفهمد باید همه سودها زیر سود تولید باشد، اگر این موضوع را لحاظ کنیم و همه کشور را بر همین اساس تنظیم کنیم اشتغال و رونق اقتصادی خواهیم داشت. ما قانون میگذاریم به کسانی که ازدواج میکنند وام میدهیم، مگر چقدر میشود، صرف نظر از مسکن امروز کف یک جهیزیه ۵۰۰ میلیون تومان است و یک جوان چگونه میتواند این رقم را تهیه کند، آن وقت میگوییم میخواهیم فرزند آوری را افزایش دهیم، با این وضعیت ازدواج و فرزندآوری ممکن نیست. ما باید پایه اقتصاد را درست کنیم و به فرد شغل بدهیم و درآمد داشته باشد. در این صورت فرد به سمت فساد و اعتیاد نمیرود. انسانها در نا امیدی و مخمصه به سمت بزهکاری میروند و وقتی فرد به زندگی امیدوار باشد در پی فساد نمیرود. همه اینها که من گفتم یک تیم اقتصادی میخواهد که همین دو جمله را بفهمد که تولید باید محور و سود بانکی باید زیر سود تولید باشد. تا زمانی که سود بانکی ما بالای تولید است اقتصاد درست نمیشود و روز به روز نارضایتی به مردم اضافه میشود. مردم اگر یک مدتی هم کنار میروند دلشان برای کشور و نظام میسوزد و وقتی میآیند اعتراض کنند مورد سواستفاده قرار میگیرند و افراد خود فروخته میآیند و تخریب میکنند و نمیگذارند اینها حرفشان را به دولتمردان بزنند.
چرا وزارت کشور فضایی را برای اعتراضات و شنیدن صدای مردم مهیا نمیکند تا این سواستفاده صورت نگیرد؟
حرف ما را که نماینده مردم هستیم و در مجلس داد و فریاد میزنیم، کسی گوش نمیکند، ما که راجع به بورس، خودرو و این کارهایی که الان خلاف شرع و قانون صورت میگیرد، حرف میزنیم، کسی حرف ما را گوش نمیکند. مردم هم همینطور، مردم ناراحت هستند که کسی حرفشان را گوش نمیکند. کسی متوجه نیست اینها با چه سختی دارند زندگی میکنند. تیم اقتصادی باید این موضوع را درک کند.