فردای اقتصاد: برخی از کارمندان جوان که فقط سازوکار دنیای مجازی را میشناسند، متاسفانه در معرض هنجارهای محل کار که آنها را برای موفقیت آماده میکند، قرار نمیگیرند.
کارمندان نسل زد موسوم به «جنزی»، در دنیای جدید کار از برخی جنبهها پیشرفت میکنند. آنها در زمانی وارد نیروی کار شدهاند که انعطافپذیری ساعات کار امری عادی است، ارتباطات دیجیتالی فراگیر است و کارکنان این قدرت را دارند که از شرکتها خواستههای خود را بخواهند.
از سوی دیگر برخی از کارشناسان نگران هستند که دورکاری و کار ترکیبی باعث شده است برخی از کارکنان از قافله جا بمانند. بسیاری از این نگرانیها به فقدان چیزهای نامشهود در محل کار مربوط است: فقدان مکالمههای معمولی و مشاهدات غیررسمی که به طور سنتی به کارکنان جوان یاد میدهند چگونه عمل کنند. برخی از کارشناسان بر این باورند که در دنیای کار مجازی، کارکنان تازهکار انتخابهایی حیاتی که رفتار، همکاری و شبکهسازی را هدایت میکنند، از دست میدهند.
هلن هیوز، دانشیار دانشکده کسبوکار دانشگاه لیدز بریتانیا، توضیح میدهد: «موضوع به ویژه حول محور ارتباطات متمرکز است. چیزهایی مانند درک هنجارها، ارزشها و آداب معاشرت است: با چه کسی باید تماس بگیرید؟ چگونه باید با آنها تماس گرفت؟ آیا برخی افراد خارج از محدوده رفتار میکنند یا رفتارشان عادی است؟»
این نوع پرسشها در شرایط کار حضوری و رو در رو به سرعت پاسخ داده میشد. هیوز میگوید: «مقایسه اجتماعی در یک محیط دورافتاده یا ترکیبی بسیار سختتر است – شما نمیتوانید همه افراد اطراف خود را ببینید و حسی از عملکرد خود پیدا کنید.»
اما با توجه به تعداد زیادی از کارمندان جوان که اکنون به صورت دورکاری یا ترکیبی کار میکنند، رویارویی حضوری که زمانی طبیعی بود، اکنون جای خود را به لایهای دیگر از دسترسی داده است که ذاتاً پیچیدهتر است.
هیوز میگوید که این امر حتی انجام کارهای روزمره را سختتر میکند. « برقراری نادرست ارتباط در یک محیط مجازی آسان است. به عنوان مثال، استنباط نادرست لحن یک ایمیل. ممکن است درک درستی از زمان تشکیل جلسه وجود نداشته باشد - آیا مناسب است منتظر بمانید و لیستی از پرسشها تهیه کنید یا هر بار که به چیزی نیاز دارید یک تماس برقرار کنید.
به گفته هیوز، کارمندان جوان بدون اینکه بتوانند نشانههای رفتاری را از همکاران در ادارات برای خود جمعآوری کنند، ممکن است خودشان بیش از حد مشتاق یا بیکار به نظر برسند. «ممکن است آنها نگرانیهای گستردهتری در این مورد داشته باشند که چقدر باید تلاش کنند تا دیده شوند. در یک محیط کار ترکیبی یا از راه دور، ممکن است به آسانی از رادار خارج شوید و متوجه میشوید که کارتان مورد توجه قرار نمیگیرد.»
هیوز میگوید نتیجه این است که بسیاری از کارکنانی که در مراحل اولیه تجربیات شغلی خود قرار دارند، تأثیری را که در محل کار ایجاد میکنند – که منجر به رفتارهایی مانند حضور و تعلل در کار میشود – به جای عملکرد واقعی شغلی خود در اولویت قرار میدهند.
هیوز میگوید: "آنها ممکن است پرسشهای زیادی بپرسند که مشتاق به نظر برسند، یا ممکن است اصلاً چیزی نپرسند زیرا نگران این هستند که پرسش هایشان چگونه توسط همکاران درک میشوند."
در نهایت، جیمز بیلی، استاد توسعه مدیریت در دانشکده کسبوکار دانشگاه جورج واشنگتن، میگوید، برخوردهای اتفاقی با همکاران به ایجاد اعتماد کمک میکند و محیطی از ریسکپذیری و نوآوری را تقویت میکند. او میگوید: « بخش بزرگی از زندگی حضور در دفتر است که نمیتوان آن را به صورت آنلاین تکرار کرد. برخی از بهترین ایدههای ما از صحبتهایمان جلوی آبسردکن با همکاران ناشی میشوند – اگر میخواهید آن مکالمات معمولی را در زوم تکرار کنید، باید قرار ملاقاتی را در تقویم شخصی خود تنظیم کنید.
بیلی میگوید اگر مدل قبلی یادگیری حضوری را نتوان برای عصر جدید کار بهروزرسانی کرد، در کنار چالشهای فعلی، برخی از کارمندان نسل زد ممکن است فاقد ویژگیهای مدیریتی مورد نیاز برای آینده باشند. آنها ممکن است با اجرای یک وظیفه خاص به طور مستقل مشکلی نداشته باشند، اما ممکن است با مهارتهای تیمی توسعه نیافته باقی بمانند که برای داشتن یک دیدگاه استراتژیک در کل سازمان - نقش یک مدیر - لازم است.
البته، این طور نیست که هر نیروی جوانی در چالش باشد. اما برای بسیاری از این کارمندان بیتجربه، کار مجازی میتواند استرس شغلی جدید را تشدید کند. هیوز میگوید: «بسیاری از این مسائل هنوز برای کارمندان جدید در یک محیط اداری معمولی هم اضطرابآور هستند، اما به نظر میرسد کار از راه دور این جنبههای منفی را برجسته میکند.»
کارشناسان این نگرانی را دارند که این فقدان یادگیری که کارمندان نسل زد تجربه میکنند باعث شود که آنها هزینه واقعی این شرایط را تا اواخر حرفه خود احساس کنند.
منبع: بیبیسی
مترجم: شادی آذری حمیدیان