یک دلار می‌تواند چندین بار طی یک روز، هفته و غیره خرج شود. مایک می‌تواند از دلار خود برای خرید یک لیموناد از کارن استفاده کند، و کارن با آن دلار از پیتر قهوه بخرد و به همین ترتیب. این همان سرعت گردش پول است: نرخی که یک واحد پول در یک بازه زمانی مشخص دست به دست می‌شود.
حالا می‌توانیم به این سوال جواب دهیم که چرا گاهی بعد از چاپ پول گسترده تورم ایجاد نمی‌شود. در چنین حالتی مطمئنا بانک مرکزی پول زیادی را به سیستم پمپاژ کرده، اما بیشتر این پول توسط بانک‌های تجاری به اصطلاح در ذخایر مازاد نگهداری می‌شود. به عنوان مثال، حجم پایه پولی ایالات متحده در سپتامبر 2016 حدود 3.7 تریلیون دلار بود، اما 2.2 تریلیون آن صرفاً به عنوان ذخایر مازاد نگهداری می‌شد. بنابراین با سرعت گردش بسیار پایین پول، تورم رخ نمی‌دهد. اگر بانک‌های مرکزی به‌جای مؤسسات مالی مستقیماً به افراد پول می‌دادند، تورم احتمالاً خیلی بیشتر می‌شد. همین‌طور، اگر بانک‌ها به طور ناگهانی شروع به وام‌دهی بسیار بیشتری به افراد می‌کردند و این افراد از این پول برای خرید کالا یا خدمات استفاده می‌کردند، سرعت پول سر به فلک می کشید.
بیلِ بانکدار به جیم 1000 دلار می دهد. جیم از آن 1000 دلار برای خرید لپ‌تاپ از فروشگاه جو استفاده می‌کند. جو قطعات لپ‌تاپ را با این پول از یک تامین‌کننده خریداری می کند و این چرخه ادامه دارد. در نتیجه، تورم به سادگی هر زمان که پول بیشتری به سیستم پمپاژ می شود، ظاهر نمی‌شود. سرعت پول نیز باید در معادله لحاظ شود.
- رسانه تصویری «فردای اقتصاد» برای آموزش این مفاهیم کلیدی به تهیه و دوبله ۱۰۰ ویدئوی کوتاه (بین یک تا ۲ دقیقه) از محتواهای معتبر علمی مبادرت کرده است.
- تماشای این ویدئوها، قدرت تجزیه و تحلیل مباحث اقتصادی و پیش‌بینی تحولاتی همانند تورم، شوک‌های اقتصادی، فراز و فرود قیمت‌ها و حباب بازارها را برای همه افراد افزایش می‌دهد.