قانون بازده حاشیه‌ای کاهنده یا اصل بهره‌وری نهایی کاهنده، به زبان ساده می‌گوید افزایش در یک عامل تولید بازده اضافی کمتر و کمتری ایجاد می‌کند، با این فرض که هیچ تغییری در عوامل دیگر تولید ایجاد نشود. بیایید تصور کنیم که بیل یک رستوران کوچک راه می‌اندازد که فقط یک گارسون دارد. غذا خوشمزه است، رستوران خوب به نظر می‌رسد، اما تنها با یک گارسون، مشتریان از زمان انتظار طولانی راضی نیستند و تعدادی از آن‌ها دیگر مراجعه نمی‌کنند. در نهایت، بیل تنها ۴۰۰۰ دلار سود ماهانه دارد که راضی‌کننده نیست.
او تصمیم می‌گیرد گارسون دیگری استخدام کند. بله، حالا او باید دستمزد بیشتری بدهد، اما رستورانش کارآمدتر است و سودش بالا می‌رود، زیرا درآمد او بیشتر از حقوق گارسون افزایش می‌یابد و سود ماهانه او به ۶۰۰۰ دلار می‌رسد. بیل سپس تصمیم می‌گیرد گارسون دیگری هم استخدام کند. دوباره سودش بیشتر می‌شود؛ البته نه به طور چشمگیری مانند دفعه قبل. با این حال، از ۶۰۰۰ دلار به ۶۵۰۰ دلار می‌رسد. بیل این روند را دوست دارد، بنابراین یک گارسون دیگر استخدام می‌کند، اما این بار، سود او ۱۰۰۰ دلار کم می‌شود و به ۵۵۰۰ دلار می‌رسد. همانطور که دیدید، اضافه‌کردن گارسون چهارم ارزشش را نداشت، زیرا از یک حدی بیشتر، گارسون‌ها در سر راه یکدیگر قرار می‌گیرند و اختلال ایجاد می‌شود.
برای ایجاد تعادل دوباره، بیل باید یکی از گارسون‌ها را اخراج کند یا تغییراتی در سایر عوامل تولید ایجاد کند، مثلاً خرید یک فضای بزرگتر.
- رسانه تصویری «فردای اقتصاد» برای آموزش این مفاهیم کلیدی به تهیه و دوبله ۱۰۰ ویدئوی کوتاه (بین یک تا ۲ دقیقه) از محتواهای معتبر علمی مبادرت کرده است.