اگر از مردم پرسیده شود که آیا گوشی های هوشمند و شبکه‌های اجتماعی در افسردگی نوجوانان تاثیر دارند یا نه احتمالا اغلب آنها پاسخ مثبت خواهند داد چنان که یک نظرسنجی تازه در آمریکا نشان می‌دهد که ۵۳ درصد بزرگسالان آمریکایی با این گزاره موافق هستند. این عقیده مخصوصا از بعد از سال ۲۰۱۷ که ژان تونگ یکی از دانشمندان شناخته شده ایالت سن دیگو مقاله ای معروف منتشر کرد قوت گرفته است. عنوان مقاله او این بود: «آیا گوشی‌های هوشمند نسلی را نابود کردند؟» تونگ به این سوال جواب مثبت داده بود اما اکونومیست به تازگی با تکیه بر آمارهای وسیع از چند کشور توسعه یافته که در آنها نوجوانان در شبکه های اجتماعی حضور فعال دارند و از گوشی های هوشمند استفاده گسترده می کنند نتایج متفاوتی گرفته است. 

پژوهش تازه اکونومیست به ما می گوید که افسردگی و میل به خودکشی در میان نوجوانان رو به افزایش است. چنان که بررسی آمارهای اقدام به خودکشی در ۱۷ کشور نشان می دهد اختلاف معناداری بین میزان میل به خودکشی در زنان و مردان وجود دارد مخصوصا در مورد زنان جوان اما ماجرا در مورد دختران نوجوان فاجعه بار است و نشان می‌دهد آمار آسیب به خود و اقدام به خودکشی در بین نوجوانان دختر رشد فزاینده ای داشته است. در عین حال وقتی این آمار را با زمان ظهور شبکه های اجتماعی پرکاربر مقایسه می کنیم نشانه معنادار فوری نمی بینیم در حالی که جهش میزان خودکشی در گروه‌های بسیاری از جمله نوجوانان دختر در دوره همه‌گیری کرونا به وضوح دیده می‌شود. آمارها می‌گویند افزایش چشم‌گیر در نرخ اقدام به خودکشی در دختران نوجوان از حدود سال ۲۰۱۴ آغاز شده است.

موضوع وقتی مبهم‌تر می‌شود که آمار اقدام به خودکشی دختران نوجوان را که منجر به بستری در بیمارستان شده است در چند کشور مختلف با هم مقایسه می‌کنیم و آن را در کنار تاریخ راه اندازی و رواج اینستاگرام می‌گذاریم تا اندازه‌ای ارتباط معنادار دیده می‌شود اما در عین حال تفاوت آماری زیاد در کشورهای مختلف به ما می‌گوید که نمی‌توان به ماجرا تک علتی نگاه کرد.

گوشی‌های هوشمند مدت‌ها پیش جهانی شدند. اگر آنها باعث اپیدمی غم و اندوه می‌شوند، باید شواهدی در سراسر جهان ظاهر شود. داده‌ها این ادعا را تأیید می‌کند که جوانان، به ویژه دختران، سلامت روانی رو به وخامتی دارند. اما جایی برای شک باقی می‌گذارند که موبایل‌های هوشمند و شبکه های اجتماعی مقصر اصلی هستند.مثلا برخی از کشورها، مانند سوئد، در سال 2006 شاهد افزایش شدید بستری شدن در بیمارستان به دلیل آسیب رساندن به خود بودندبه طور کلی این آمار از سال 2010- 2018 رو به افزایش بوده است 

اما در کشورهای در کشورهای دیگر، مانند ایتالیا، این نرخ تا رسیدن کووید-19 ثابت بود. چند کشور اصلاً صعودی نداشته اند و نرخ  خودکشی ها و نمودار آنها متفاوت بود پس به نظر می رسد باید نگاه جامع تری داشت. در حال حاضر اغلب تحلیل گران اتفاق نظر دارند که گوشی های هوشمند برای دختران نوجوان بیشتر از تمام گروه های سنی دیگر خطرناک هستند.چرا که پسران به دلایل فرهنگی زمان بیشتری را صرف بازی‌های ویدیویی و فعالیت های بدنی می‌کنند و کمتر در رسانه‌های اجتماعی افسردگی‌زا نقش پررنگ دارند.

از طرفی مطالعات متعدد با استفاده از آزمایش‌های تصادفی یا طبیعی نشان داده‌اند که رسانه‌های اجتماعی می‌توانند باعث غم و اندوه یا اضطراب در نوجوانان شوند و گوشی‌های هوشمند همچنان می‌توانند بدون اینکه مردم را به صدمه زدن یا کشتن خود سوق دهند، آسیب جدی به روان آنها وارد کنند. با این وجود نمی توان به ماجرا تک علتی نگاه کرد چرا که به عنوان مثال بعد از بحران کووید نرخ خودکشی در اغلب کشورها افزایش داشته است اینجاست که این سوال اساسی به وجود می آید که چطور می توان در عین محدود نکردن دسترسی به جهان اینترنت و گوشی های هوشمند با تنظیم عوامل محیطی دیگر به نسل دختران نوجوان در سرتاسر جهان کمک کرد.