صندوق بین المللی پول و بانک جهانی درست مانند سازمان ملل پس از جنگ جهانی دوم تأسیس شده اند. چرا؟ عمدتاً به این دلیل که بعد از جنگ همه خواهان صلح بودند. با این حال حفظ آرامش با شکم خالی دشوار است. بنابراین، این دو نهاد قرار بود به ثبات اقتصادی جهان کمک کنند. هر دوی آنها اساساً بانک هستند، اما به جای اینکه مانند بانک‌های معمولی توسط افراد راه‌اندازی شوند، توسط کشورها راه‌اندازی شده‌اند. اکثر کشورهای جهان عضو این دو نهاد هستند، اما البته ثروتمندترین کشورها کشورهایی هستند که بیشتر تامین مالی را انجام داده‌اند و در نهایت آن‌ها هستند که بیشترین نفوذ را دارند. صندوق بین المللی پول و بانک جهانی برای تکمیل یکدیگر طراحی شده‌اند. هدف اصلی صندوق بین‌المللی پول کمک به کشورهایی است که در حال حاضر دچار مشکل هستند و نمی‌توانند از راه‌های دیگر پول به دست آورند، شاید اقتصاد آن‌ها سقوط کرده است یا شاید ارزش پول آن‌ها در خطر است. صندوق بین‌المللی پول در این موارد به نوعی شبیه آخرین وام‌دهنده است که وقتی کسی حاضر نیست به شما پول بدهد، به سراغش می‌روید. در مقایسه، بانک جهانی رویکرد بلندمدت تری دارد. اهداف اصلی آن حول ریشه‌کنی فقر می‌چرخد و پروژه‌های خاصی را تأمین مالی می‌کند که به آن‌ها کمک می‌کند تا به این اهداف، به‌ویژه در کشورهای فقیر دست یابند. متأسفانه اعتبار این مؤسسات به دلیل اعمالی مانند وام دادن به دولت‌های فاسد یا حتی دیکتاتورها و اعمال اقدامات ریاضتی ناکارآمد برای پس‌گرفتن پول با چالش‌هایی روبه‌رو بوده است. اما اگر درست اداره شوند، قطعاً می‌توانند به تبدیل شدن جهان به مکانی بهتر کمک کنند.