جان مینارد کینز در ۲۶ سالگی و بدون آن که مدرک تحصیلی در رشتۀ اقتصاد داشته باشد از سال ۱۹۰۹ برای تدریس دروس اقتصادی در دانشگاه کمبریج انتخاب شد و به سرعت در ردیف اساتید محبوب و مشهور قرار گرفت. کینز بر این باور بود که نظام پولی جهانی در حال تحوّل است و پولی که پشتوانۀ طلا داشته باشد دیگر جوابگوی نیازهای تجاری قرن بیستم نیست. او بر همین اساس یک مبارزۀ فکری طولانی را با استاندارد طلا آغاز کرد که سال‌ها بعد به نتیجه رسید.
کینز در سال‌های پیش از جنگ جهانی اوّل در جمع عدّه‌ای از مشهورترین هنرمندان و نویسندگان سنّت‌شکن انگلستان قرار گرفت که با عنوان «حلقه بلومزبری» شناخته می‌شدند. او در معاشرت مداوم با این هنرمندان رفته رفته به اقتصاددانی تبدیل می‌شد که به حسّ و شهود بیش از آمار و ارقام یا نظریات انتزاعی اهمیت می‌داد.
نسخه صوتی این پادکست را اینجا بشنوید: