شفقنا: بخش‌های از گفت‌وگو با ابوالفضل عمویی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس را در ادامه می‌خوانید؛
* روند مذاکرات رفع تحریمی و رسیدن به یک تصمیم مشترک اعضای برجام، تا شهریور سال گذشته به مرحله‌ای رسید که در آستانه رسیدن به توافق بودیم جز یک موضوع که آن هم همکاری برای حل و فصل پرونده‌های باقی مانده در آژانس بود، موضوع دیگری لاینحل نمانده و متن اصلی هم تهیه شده بود و می‌توانستیم در آستانه توافق قرار بگیریم.
نعمتی: تفکر جبهه پایداری بر دولت غالب شده است /صادق محصولی ثروتمند است و این قابل انکار نیست
افشاگری ذوالنوری: ۱۵۰۰ میلیارد تومان به فلان فروشگاه پول داده اند، این مبلغ می‌توانست چند صنعت را در قم زنده کند؟ /وام ۵ میلیونی دادن کار نماینده نیست
*اما چند تحلیل سیاسی غلط و عمدتا از سوی غربی ها، ما را از این توافق دور کرد. آمریکایی‌ها به دلیل ملاحظات سیاست داخلی و نزدیک بودن به انتخابات میاندوره‌ای کنگره و صهیونیست‌ها هم به دلیل نزدیک بودن به انتخابات «کنست»، آمریکایی‌ها را مجبور به تعویق مذاکرات کردند.
*بعد از آن شاهد اعتراضات بعد از فوت خانم «مهسا امینی» بودیم که تحلیل غلطی را برای طرف‌های غربی به وجود آورد که ممکن است ایران در آستانه تغییر بزرگی باشد و آنها اقدام به موضع گیری تند کردند؛ بنابراین شاید الان یکی از چالش‌های بزرگ آمریکایی‌ها این است که اگر وارد مذاکرات با ایران شوند آن موضع گیری‌های قبلی را چه باید کنند!. این تاخیرها به سمتی رفت که گویا طرف غربی آن آمادگی خودش را برای رسیدن به توافق از دست داد.
*نفس تحریم ظالمانه است اما کسی که از تحریم ضرر می‌کند بیش از همه آمریکایی‌ها هستند و آنها هستند که در حال از دست دادن کارت‌های بازی خودشان هستند
* در حوزه قانونگذاری مهم‌ترین اقدام ما قانون «اقدام راهبردی لغو تحریم ها» و در حوزه مناسبات خارجی تصویب لایحه «عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای» بود. همچنین قانون تاسیس سازمان پدافند غیر عامل را می‌توان از دیگر اقدامات کمیسیون عنوان کرد؛ البته این سازمان وجود داشت ولی قانون نداشت که این اتفاق در این مجلس رخ داد.
*ما میزبان بیش از ۵ میلیون افغان هستیم که تعداد زیادی از آنها غیر قانونی در کشور حضور دارند ولی از محیط کشور بهره‌مند هستند. طبق آمارها حدود ۳ تا ۴ میلیارد دلار تبادلات تجاری دو کشور است و موضوع حق آبه و حضور گروه‌های تروریستی در داخل افغانستان هم جزو مسائلی است که باید برای آن فکری کنیم. نکته کلان‌تر خروج غیر مسوولانه آمریکایی‌ها از افغانستان است. آمریکایی‌ها هم غیرمسوولانه افغانستان را اشغال کردند و هم غیر مسوولانه از آنجا خارج شدند و اجازه ندادند ساختارهای قانونی این کشور قوام لازم را پیدا کند.
*طرح هایی وجود داشت مبنی بر اینکه آمریکایی‌ها مایل هستند بین ایران و افغانستان تنش به‌وجود بیاید لذا یکی از دستور کارهای اصلی ما این بود که با حاکمیت طالبان در کابل سطح تنش را مدیریت کنیم و علی رغم اینکه در بعضی از مواضع اختلاف نظر داریم ولی مقرر شد به سمتی که تمام‌کننده منافع آمریکایی‌ها است حرکت نکنیم.
*امنیت در افغانستان به نفع جمهوری اسلامی ایران است زیرا هم مهاجرت را کم می‌کند، هم شرایط زندگی گروه‌های نزدیک به ایران را تسهیل می‌کند و هم زمینه را برای رشد گروه‌های تروریستی کاهش می‌دهد در عین حال ما را با طرف مسوولی مواجه می‌کند که بتوانیم مطالباتمان را پیگیری کنیم.
*نباید انتظار داشته باشند که دولت را در افغانستان به رسمیت بشناسیم ولی ناگریز از همکاری با حاکمیت طالبان هستیم تا منافع ملی را تامین کنیم.
*موضوع دولت فراگیر فقط مطالبه ایران نیست و همه همسایگان افغانستان این موضوع را مطالبه می‌کنند حاکمیت طالبان هم ضرورت همه شمول بودن دولت را انکار نکرده است اما شرایط امنیتی را مطرح می‌کنند که هنوز نتوانستند به نتیجه مطلوب برسند.
*در موضوع فلسطین طی تماسی که آقای رئیسی با بن سلمان داشت به او پیشنهاد داد که اگر به عنوان رئیس دوره‌ای سازمان همکاری‌های اسلامی بانی تشکیل جلسه باشد ایران هم شرکت خواهد کرد که وعده‌ها محقق شد. هر چند انتظار من از خروجی این اجلاس بیشتر بود. بنابراین ما در اتوبان چهار بانده و آماده برای نزدیک شدن به عربستان سعودی نیستیم بلکه در این مسیر دست اندازهایی وجود دارد.
*ظرفیت ایرانیان خارج از کشور فوق العاده است و عمده این افراد هم به ایران و ایرانی علاقمند هستند اما ما نتوانستیم آنگونه که لازم است از ظرفیت آنها بهره بگیریم. مهاجرت در حال افزایش است لذا من فکر می‌کنم ارتباط ما باید بیش از گذشته باشد.
*دولت و مجلس در حال تلاش هستند که این ارتباطات توسعه پیدا کند و برداشت من این است که علایق ایرانیان خارج از کشور برای این ارتباطات بیش از گذشته است و نیم نگاه کسانی که مهاجرت می‌کنند همچنان به سمت ایران است که اگر تحصیل کردند می‌توانند به ایران بازگردند و علم خودشان را در اختیار کشور قرار دهند یا نه؟ باید شرایط تردد و حتی سرمایه‌گذاری آنها را تسهیل کرد.