همشهری آنلاین: مهدی گلشنی در رابطه با حذف سرعت‌گیرها از سطح شهر گفت: در رابطه با موضوع حذف سرعت‌گیرها مطالعه شده است و برخی از سرعت‌گیرها، تابلوهای زائد، گاردریل‌ها و... جمع آوری شدند.
او افزود: حضور برخی از موارد ذکر شده در شهر هزینه‌های نگهداری را افزایش می‌داد در حالیکه بسیاری از آنها کارایی چندانی نداشتند و می‌توانستند حذف شوند. در مقاطع زمانی خاصی برحسب ضرورت تصمیم به نصب و جاگذاری سرعت‌گیرها و برخی علائم شهری گرفته شد که در گذر زمان به دلیل رفع نیاز و اصلاحات هندسی دیگر الزامی بر حضور آنها در شهر وجود ندارد.
تشکیل کمیته ساماندهی پل‌های عابر پیاده
به گفته گلشنی «جمع آوری هر یک از علائم و سرعت‌گیرها در کمیته‌های خاص خود مورد بررسی قرار می‌گیرند به عنوان مثال یک کمیته برای جمع آوری و ساماندهی پل‌های عابر پیاده وجود دارد که پس از اعلام نظرات کارشناسی، دستور حذف صادر می‌شود. در مورد حذف سرعت گیرها نیز کمیته ایمن‌سازی فعال است.»
او در رابطه با تأثیرگذاری سرعت گیرها در شهر، گفت: براساس تصادف‌ها در هر کوچه و خیابان، تصمیم گرفته شد که سرعت گیر در محلی نصب شود تا شرایط برای عبور امن عابر پیاده در نقاطی که امکان نصب چراغ عابر پیاده و ایجاد گذرگاه‌های عرضی نبود، فراهم شود. اگر سرعت گیر به صورت استاندارد احداث شود، آسیب خاصی برای خودرو ندارد، مگر اینکه خودرو سرعت غیرمجاز داشته باشد.
گلشنی افزود: ما در مناطق ۲۲ گانه، با توجه به اهمیت موضوع دست به بررسی زدیم تا در نقاطی که ضرورتی احساس نمی‌شود، دست به جمع آوری بزنیم.
مدیرکل حمل‌ونقل عمومی و امور مناطق شهرداری تهران در رابطه با میزان برخورداری سرعت‌گیر از استانداردهای لازم، توضیح داد: بیشتر سرعت‌گیرهای شهر استاندارد هستند اما در نقاطی که پیمانکار استاندارد لازم را رعایت نکرده باشد، از طریق گزارش‌های مردمی و بازدیدهای انجام شده، این مسئله مورد بازنگری انجام می‌گیرد و رفع مشکل می‌شود. نباید فراموش کرد که برخی با سرعت غیرمجاز از سرعت‌گیرها عبور می‌کنند و بعد ادعا دارند که سرعت گیر استاندارد نیست، در چنین وضعیتی ما سرعت گیر را در دسته غیراستاندارد قرار نمی‌دهیم چرا که آن شهروند به درستی رانندگی نکرده است.
او در رابطه با راه‌حل جایگزین سرعت‌گیرهای شهر گفت: بدون شک در زمانی که در مورد سرعت‌گیرها تصمیم گیری شده بود، به ابعاد مختلف آن توجه کرده بودند اگر در نقطه‌ای مشکل وجود داشته باشد، پس از بررسی با تغییر جنس کف معابر و ایجاد گذرگاه‌های عرضی عابر پیاده، امکان حذف سرعت گیر را مهیا کنیم اما در بسیاری از نقاط امکان حذف وجود ندارد و مجبور به استفاده از این شیوه هستیم. درحال‌حاضر بحث جمع آوری سرعت‌گیرها در دستور کار قرار دارد و در تلاش هستیم که اگر امکان اجرایی شدن راه‌حل‌های جایگزین وجود دارد، دست به جمع آوری بزنیم. به طور کلی نزدیک به ۱۰ درصد سرعت‌گیرها در تمام مناطق جمع آوری شده‌اند.
کاهش ۸۰ درصدی تصادفات فوتی با حضور سرعت گیرها
گلشنی با اشاره به تأثیر سرعت‌گیرها در کاهش تصادف‌های شهری گفت: براساس مطالعات انجام شده در مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران به طور کلی سرعتگاه‌ها در کاهش تصادفات بسیار موثر بوده‌اند. در معابر شریانی ۱ و ۲(بزرگراه، آزادراه و خیابان)سرعتکاه‌ها باعث کاهش ۸۰ تا ۱۰۰ درصدی تصادفات فوتی و کاهش ۵۰ درصدی تصادفات خسارتی بوده‌اند.
او افزود: تعداد سرعتکاههای تهران بنا بر بررسی‌هایی که در سال ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ انجام دادیم در حدود ۶۵۰ سرعتکاه بود. به طور میانگین مناطق دارای ۲۵ تا ۴۰ سرعتکاه هستند و مناطق با توجه به وسعتشان سرعتکاههای بیشتری دارند. سرعتکاههای لاستیکی می‌توانند باعث کاهش ۴۵ درصدی سرعت در خیابان و سرعتکاههای اسفاتی باعث کاهش ۳۹ تا ۴۱ درصدی سرعت در مقاطع شوند. ترکیب سرعتکاه و جزیره میانی هم از بهترین روشهای آرام‌سازی ترافیک بوده که تا ۵۵ درصد باعث کاهش سرعت در معبر می‌شوند.
به گفته گلشنی براساس استاندارد ملی آرام‌سازی ترافیک، سرعتکاه آسفالتی دارای ۳.۷۵ تا ۴.۷ متر عرض و ارتفاع بین ۶ تا ۱۰ سانتی متر است و گذرگاه‌های برجسته عابر پیاده نیز بین ۵ تا ۷ متر عرض و بین ۸ تا ۱۰ سانتی متر ارتفاع دارند.