بعد از ۳۰ سال مطالبه عمومی برای واگذاری دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی این فرایند با یک مدل جدید انجام شد. به گفته رئیس سازمان خصوصی سازی این روند(افزایش سرمایه از محل صرف سهام با سلب حق تقدم)، یک مدل جدیدی برای بازار سرمایه بود. یعنی برای اولین بار به صورت همزمان شرکت هم در بورس وارد میشد، هم افزایش سرمایه می داد. بر همین اساس برخی شرکتهای دیگر نیز تقاضای ورود به بازار سرمایه از همین روش را ارائه کرده‌اند. این شیوه علاوه بر اینکه منجر به عرضه شرکت در بازار سهام می‌شود، باعث شفاف شدن فرایند های مالی و تزریق مستقیم درآمد حاصل از واگذاری سهام، به خزانه داری کل کشور و همچنین حسابهای شرکت نیز میگردد. در نتیجه از این روش هم خود باشگاه استقبال می‌کنند و هم وزارت ورزش به عنوان دستگاه دولتی. از طرف دیگر حالا با دو شرکت بورسی شفاف مواجه هستیم که در آینده امکان عرضه بلوکی بخش دیگری از سهام آنها نیز وجود دارد.
وی در خصوص افشای اطلاعات این شرکت که از طریق افزایش سرمایه از محل صرف سهام با سلب حق تقدم وارد بازار شده اند، گفت: این دو باشگاه حالا یک شرکت تلقی می‌شوند و بایستی صورتهای مالی آنها افشا شود. صورتهای مالی سال ۱۳۹۹ آنها در دسترس است. اگر مجامع این شرکت برگزار شود، صورتهای مالی حسابرسی شده سال ۱۴۰۰ نیز باشد افشا شود.
قربان زاده، با اشاره به اینکه، مجموع ارقام قرادادهای بازیکنان و کادر فنی نکته ای جداگانه است؛ گفت: دعوایی که امروز وجود دارد این است که (ظاهرا) استقلال و پرسپولیس در سال جاری موظف اند بلافاصله بعد از ثبت قرارداد، در سازمان لیگ، اطلاعات مربوطه را افشاء کنند. این درحالی است که دو باشگاه به عنوان زیر مجموعه‌های شرکتهای بورسی تلقی می شوند باید صورت مالی خود را در نهایت افشاء کنند.
رئیس سازمان خصوصی سازی گفت: یکی از پیگیرهای مستمر رسانه‌ای این است که تک تک قراردادها به صورت مجزا اعلام بشود، این پیشنهاد را به سازمان بورس ارائه دادیم، بر این اساس آخرین پیشنهادات در دست بررسی است، ولی فرض کنید ثبت کامل اطلاعات در سازمان لیگ هم انجام شد، اما افشای قراردادهای تک تک بازیکنان و کادر فنی پرسپولیس و استقلال باید حتماً در کنار افشای اطلاعات باشگاه‌های زیر مجموعه هفت یا هشت شرکت بزرگ صنعتی ـ معدنی حاضر در بورس باشد.
وی افزود، در غیر این صورت یک رقابت ناعادلانه ای صورت می گیرد، یک بازیکن خارجی را پرسپولیس آورده، بلافاصله یک فرد دیگری قراردادش اعلام بشود می رود بر اساس آن یک توافق دیگری می کند، این روند نظم باشگاهداری را به هم می‌زند. بر این اساس اولاً برای نوع هزینه کرد آن باشگاه‌های صنعتی ـ معدنی باید یک سقفی لحاظ کرد و ثانیاً شفافیت را هم باید به صورت فرآیندی و تدریجی دید. این باشگاه‌ها اخیرا در بورس عرضه شدند، اگر به صورت دفعی مانند یک شرکت بورسی تمام عیار بازار اول با آنها رفتار شود، ممکن است این روند با چالش رو به رو شود.