فردای اقتصاد: افراد به صورت میانگین چه میزان کار می‌کنند؟ و سوال مهم‌تر آنکه اگر افراد در یک شرکت دولتی کار کنند چه تفاوت‌هایی با کار کردن در شرکت خصوصی دارد؟ خوشبختانه داده‌های مرکز آمار زمینه‌ای فراهم کرده تا بتوان به این سوالات پرداخت. در نمودار زیر میزان ساعات کاری شاغلان (در شغل اصلی) را به تفکیک انواع وضعیت شغلی مشاهده می‌کنیم. منظور از وضعیت شغلی آن است که شاغل مذکور در کدام یک از بخش‌های چهارگانه زیر فعال است که شامل حقوق‌ و دستمزدبگیر عمومی (افرادی که برای بخش عمومی شامل دولت و نهادهای عمومی غیرخصوصی کار می‌کنند) و شاغلین بخش خصوصی (شامل حقوق‌بگیر خصوصی، کارفرما و کارکن مستقل) می‌شود. نمودار زیر به صورت واضحی نشان می‌دهد بیشتر شاغلان ایرانی بیش از ۴۰ ساعت در هفته کار می‌کنند (جدا از مساله بهره‌وری) با این تفاوت که بین بخش خصوصی و بخش دولتی تفاوت‌های جالبی وجود دارد.

 پرکارترین و کم کارترین شاغلان

همانطور که در نمودار مشاهده می‌شود، در حالی که بیش از ۵۰ درصد شاغلین بخش عمومی بین ۴۱ تا ۴۸ ساعت در هفته کار می‌کنند این متغیر برای حقوق‌بگیر خصوصی ۳۸ درصد، برای کارفرما ۳۱ درصد و برای کارکن مستقل حدود ۲۶ درصد بوده است. اما نکته جالب توجه آن که حدود ۵۰ درصد کارفرمایان بیش از ۴۹ ساعت در هفته کار می‌کنند و در این متغیر کارکنان بخش عمومی آخرین رتبه را دارند. این حقیقت نشان می‌دهد کارکنان بخش خصوصی هر چه بیشتر ذی‌نفع در عواید کار خود باشند، حاضر به عرضه کار بیشتر هستند.

در نمودار بعد همین شاخص را دقیقا به تفکیک تعداد نفرات مشاهده می‌کنیم که به عنوان مثال نشان می‌دهد حدود ۴ میلیون از افراد مزد و حقوق‌بگیر بخش خصوصی (ستون قرمز رنگ) بین ۴۱ تا ۴۸ ساعت در هفته کار می‌کنند. به علاوه مشاهده می‌کنیم بخش اندکی از بازار کار ایران کم‌تر از ۱۶ ساعت در هفته کار می‌کنند که انتقادات به مرکز آمار در مورد معیار قرار دادن هفته‌ای یک ساعت کار برای محسوب شدن شاغلین را کاملا مردود می‌کند.

گزارش کامل را در «۱۰ تابلو از بازار کار ایران» بخوانید.