میلیبند که اکنون رئیس و مدیر اجرایی کمیته بین‌المللی نجات است، او گفت که برای معکوس کردن روند این کاهش، بریتانیا باید ساختارها و تعهدات جدیدی را با اتحادیه اروپا در زمینه سیاست خارجی ایجاد کند. او گفت: روابط ما در ناتو قوی است، اما با اتحادیه اروپا تقریباً رابطه‌ای نداریم. میلیبند همچنین بیان کرد که در صورت انتخاب مجدد دونالد ترامپ در اواخر سال جاری، روند رو به افول بریتانیا می‌تواند تسریع شود. اما او بر این باور است که حتی اگر جو بایدن هم برای دومین بار پیروز شود، علائم هشدار دهنده‌ای درباره رغبت، صبر و توانایی آمریکا برای ارائه رهبری استراتژیک فعال و مستمر جهانی همچنان وجود دارد.
آنگونه که گاردین گزارش داده وی افزوده است، در دنیایی که اتحادیه اروپا در حال ارسال سلاح به اوکراین، میزبانی از شش میلیون پناهنده اوکراینی و بازیگر اصلی توسعه است در عین حال که در گروه G20 حضور دارد و یک ابرقدرت نظارتی در تجارت، آب و هوا و حوزه‌های دیجیتال است، ما به تغییر دادن طرز تفکر خود نیاز داریم. باید بدانیم که سیاست بریتانیا در مورد روسیه جدا از اتحادیه اروپا ضعیف‌تر شده و کمتر موثر خواهد بود. در مورد چین هم همینطور است. بنابراین تصمیم بریتانیا در سال 2019 برای امتناع از روابط سیاسی و سیاست خارجی با اتحادیه اروپا باید تغییر یابد. باید ساختارها و تعهداتی برای پیشبرد همکاری و هماهنگی در بسیاری از زمینه‌های مشترک سیاست خارجی، دفاع، امنیت و منافع سیاست توسعه ایجاد شود. در صورتی که حزب کارگر در انتخابات عمومی بعدی قدرت را به دست گیرد، اظهارات میلیبند بسیار فراتر از هر سیاستی خواهد بود که تا کنون توسط حزب کارگر برای همکاری نزدیکتر با اتحادیه اروپا ترسیم شده است.
میلیبند که از سال 2007 تا 2010 در دوران تونی بلر و گوردون براون وزیر خارجه بود، می‌گوید یکی از توهمات برگزیت این بود که سرنوشت بریتانیا به جای توانایی تعامل و چانه‌زنی با سایر کشورها، تنها به تصمیمات خود بستگی دارد. وی گفت: دولت جانسون خطری که برای سیاستگذاران بریتانیایی وجود دارد را نشان داده است: تفکر واهی در مورد قدرت و موقعیت انگلستان در جهانی که تحت سلطه ریسک‌های فزاینده جهانی و کشورهای قدرتمند، زیرک، ماهر، گاه غارتگر و بازیگران غیردولتی قرار دارد که همه در حال رشد هستند.
تاثیر تضعیف سیستم چندجانبه. او گفت که بریتانیا هنوز قدرت و قدرت جهانی دارد و قدرت سخت و نرم را حفظ کرده است. این کشور همچنین یکی از کشورهای ثروتمند جهان است و از داشتن کرسی در شورای امنیت سازمان ملل برخوردار است. اما ما باید واقعیت‌های قدرت خود را آنطور که امروز هست و نه مانند گذشته درک کنیم.
ما بودجه عربستان سعودی، لنگر اتحادیه اروپا در فرانسه، فعالیت منطقه ای و ریسک پذیری ترکیه یا قدرت جمعیتی هند یا اندونزی را نداریم. ما یکی از تعدادی از «قدرت‌های میانی» در نظام جهانی هستیم. ثروت، دارایی‌های نظامی و شهرت ما نسبت به دیگران در دهه گذشته کاهش یافته است. موضع ما در مورد منافع حیاتی از اقتصاد گرفته تا بحران آب‌وهوایی، امنیت ملی و توسعه بین‌المللی بدتر خواهد شد، مگر اینکه دست به کار شویم. دلیل ساده است: جهان به سمت یک عدم تعادل ناسالم می رود و بریتانیا در سمت اشتباه برخی از روندهای کلیدی قرار دارد.