تاریخ اقتصاد با تجارت عجین شده، می توان گفت تجارت زیربنای اقتصاد است و حضور در نظام های تجاری پایه‌ی تجارت. عضویت ایران در سازمان همکاری های شانگهای را میتوان نقطه عطفی در زیرساخت روابط تجاری تلقی کرد.

تاریخچه سازمان همکاری‌های شانگهای

سازمان همکاری های شانگهای یک سازمان بین دولتی است که در 15 ژوئن 2001 در شانگهای تأسیس شد.

در حال حاضر با عضویت دائم ایران، سازمان همکاری های شانگهای شامل 9کشور عضو (ایران،چین، هند، قزاقستان، قرقیزستان، روسیه، پاکستان، تاجیکستان و ازبکستان )، سه کشور ناظر علاقه مند به الحاق به عضویت کامل (افغانستان، بلاروس و مغولستان) و شش شریک گفتگو (ارمنستان، آذربایجان، کامبوج، نپال، سریلانکا و ترکیه) می باشد.

سازمان همکاری های شانگهای از زمان تأسیس در سال 2001 عمدتاً بر مسائل امنیتی منطقه ای، مبارزه با تروریسم منطقه ای، جدایی طلبی قومی و افراط گرایی مذهبی متمرکز بوده است. تا به امروز، اولویت های این سازمان شامل توسعه منطقه ای نیز می شود. کشورهای عضو سازمان همکاری‌های شانگهای با ۶۰ درصد از مساحت اوراسیا و نیمی از جمعیت جهان، تنها سهمی حدودا ۲۰ درصدی از اقتصاد جهان را دارند.

دیوار چین مانع عضویت ایران

ایران که طی یک دهه گذشته تحریم‌های سازمان ملل متحد و فشارهای واشنگتن را تجربه کرده حال امید آن میرود تا بتواند با عضویت در پیمان شانگهای پیوندهای تجاری و اقتصادی خود با کشورهای عضو را تقویت کند.

ایران چند سال پیش هم خیز عضویت در شانگهای را برداشته بود اما دیوار بلند چین مانع از رسیدن ایران به عضویت دائم شد، چین در سال ۲۰۱۵ مخالفت خود با پیوستن ایران را این گونه توجیه کرده بود که ایران تحت تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل قرار دارد و بنابراین نمی‌تواند عضو کامل شانگ‌های شود.

فضای سرد روابط غرب و شرق در این روزها، همراهی ایران را برای بلوک شرقی ها جذاب تر کرده، البته در صحنه کلان هم ایران چندان بدش نمی آید در مقابل غرب از دوستان شرقی کمک بگیرد.

اما در این بین نباید فراموش کرد نه دلارهای سبز آمریکایی و نه یوان چینی و روبل روسی توازن اقتصاد کلان را برقرار می کنند، برای ایران تعامل و تعادل حرف اول را میزند، یعنی روابط تجاری حداکثری.