اسدالله فرشاد
چشم انداز اصلی برای تولید انرژی های تجدیدپذیر تا سال 2050 کاهش قابل توجه وابستگی به سوخت های فسیلی و انتقال به یک سیستم انرژی پایدارتر و کم کربن است.
اهداف اولیه عبارتند از:
۱- خنثی بودن کربن: دستیابی به انتشار خالص صفر گازهای گلخانه ای برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی.
۲- افزایش سهم انرژی های تجدیدپذیر: افزایش سهم منابع انرژی تجدیدپذیر مانند خورشیدی، بادی، آبی و زمین گرمایی در ترکیب انرژی جهانی.
۳- کارایی انرژی: بهبود بهره وری انرژی در تمام بخش ها برای کاهش تقاضای کلی انرژی.
۴- برقی کردن حمل و نقل: تغییر از وسایل نقلیه با سوخت فسیلی به وسایل نقلیه الکتریکی با انرژی تجدید پذیر.
۵- نوسازی شبکه: ارتقا و نوسازی شبکه برق برای تطبیق با سهم بیشتری از منابع انرژی تجدیدپذیر متناوب.
۶- مقرون به صرفه بودن و دسترسی: مقرون‌به‌صرفه و قابل دسترس کردن انرژیهای تجدیدپذیر برای همه، از جمله کشورهای در حال توسعه. موافقت‌نامه‌های بین‌المللی مانند موافقتنامه پاریس و ابتکارات سازمان‌هایی مانند آژانس بین‌المللی انرژیهای تجدیدپذیر (IRENA) چارچوب‌ها و اهدافی را برای هدایت این انتقال فراهم می‌کنند.
از این رو انتظار می‌رود روند افزایش سهم انرژیهای تجدیدپذیر از سال 2024 تا 2050 قابل توجه باشد که هم توسط تعهدات سیاستی و هم توسط نیروهای بازار هدایت می‌شود. عوامل متعددی که در این روند نقش دارند نیز عبارتند از :
۱- کاهش هزینه ها: هزینه فناوری های انرژی های تجدیدپذیر، به ویژه انرژی خورشیدی و بادی، به طور پیوسته در حال کاهش است و آنها را با سوخت های فسیلی رقابتی تر می کند.
۲- حمایت از سیاست: دولت ها در سراسر جهان در حال اجرای سیاست ها، مشوق ها و مقررات هستند.
۳- تقاضای عمومی و شرکتی: افزایش آگاهی از تغییرات آب و هوا و مزایای زیست محیطی انرژی های تجدیدپذیر، تقاضا را از طرف بخش دولتی و خصوصی افزایش می دهد.
۴- سهم انرژی های تجدیدپذیر پیش بینی شده: در حالی که پیش بینی های دقیق می تواند متفاوت باشد، بسیاری از سناریوها نشان می دهند که سهم انرژی های تجدیدپذیر در ترکیب انرژی جهانی می تواند تا سال 2050 به 50 درصد یا بیشتر برسد، نسبت به سهم انرژیهای تجدید پذیر در سال 2024 که حدود ۲۰درصد است.
سرمایه گذاری کل سرمایه:
کل سرمایه گذاری مورد نیاز سالانه تا سال 2050 برای دستیابی به این اهداف قابل توجه است. بر اساس برآوردهای مختلف، سرمایه‌گذاری جهانی در زیرساخت‌های انرژیهای تجدیدپذیر می‌تواند از 1.5 تریلیون دلار تا 2.5 تریلیون دلار در سال متغیر باشد.
منابع مالی: سرمایه‌گذاری خصوصی: انتظار می‌رود که بخش قابل توجهی از سرمایه‌گذاری مورد نیاز از سوی سرمایه‌گذاران بخش خصوصی باشد که با افزایش سودآوری و ثبات جذب شده‌اند.
بودجه عمومی: دولت‌ها از طریق کمک‌های بلاعوض، یارانه‌ها، مشوق‌های مالیاتی و مشارکت‌های دولتی-خصوصی، نقش مهمی در تأمین مالی پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر خواهند داشت. بودجه بین‌المللی: سازمان‌های بین‌المللی و صندوق‌های آب و هوا نیز ممکن است در تأمین مالی انرژیهای تجدیدپذیر مشارکت کنند.
توجه به این نکته مهم است که تمامی این نکات برآوردهای گسترده‌ای هستند و سرمایه‌گذاری واقعی مورد نیاز می‌تواند بر اساس تصمیم‌های سیاست‌گذاری، پیشرفت‌های تکنولوژیکی و تحولات بازار متفاوت باشد.