فردوسی ایرانی بودن را زنده نگه داشت؛ کار مهم فردوسی تداوم فرهنگی ایران است. منابع فردوسی در سرودن شاهنامه منابع ایران باستان هستند؛ روایت شده که خدای­نامه­‌های ساسانی از مهمترین منابع فردوسی است. می­‌توان ادعا کرد که شاهنامه فردوسی نظریه‌­ای برای ایران است؛ به این معنا که  ایران قدیم تا پیش از مشروطه را می­‌توان با منطق شاهنامه توضیح داد. آنچه از شاهنامه بر می­‌آید این است که شاهنامه منابع مختلفی داشته است؛ به همین دلیل می­‌توان شاهنامه را یک کتابخانه دانست؛ کتابخانه ای که از دوران باستان ایران حفظ شده است. به خاطر همین موضوع است که شاهنامه بحث­‌های اخلاقی، سیاسی، زیبایی، دوستی، مناسبات انسانی و اجتماعی و تمامی شئون زندگی انسان ایرانی را در بر می‌گیرد؛ اگر کسانی چون حافظ و سعدی را بتوان داری شأنی دانست که یک یا چند وجه انسان ایرانی را در بر می‌­گیرد فردوسی چنین نیست و تمامی شئونات یک انسان ایرانی را در خود دارد.