شاخص‌های بورسی همیشه متهم به دروغگویی و نشان ندادن درست وضعیت بازار سهام هستند. اما این مساله فقط محدود به بازار سرمایه ایران نیست و حتی بورس‌بازان آمریکایی هم این اتهام را به شاخص داوجونز می‌زنند.
این شاخص بر اساس قیمت هر سهم شرکت‌ها وزن‌دهی شده و ارتباطی با ارزش کل شرکت ندارد. همین باعث می‌شود به عنوان مثال شرکت کوچک‌تری که قیمت هر سهمش ۱۰۰۰ دلار است وزن بیشتری از شرکتی بزرگ با قیمت سهام ارزان‌تر داشته باشد.
به همین خاطر شاخص S&P500 در بورس آمریکا معتبرتر است. ولی همین شاخص هم اگر ۴ شرکت بزرگ و اصلی از آن خارج شوند رفتارش کاملا تغییر می‌کند و به همین دلیل نمی‌توان گفت نماینده خوبی برای کل بورس آمریکاست.
چنین مشکلی در بورس تهران هم وجود دارد. به طوری که در حالی از ابتدای سال شاخص کل افت خفیف یک درصدی داشته که حدود سه چهارم نمادها با افت‌های بیشتری مواجه بوده‌اند و تنها شرکت‌های بزرگ شاخص‌ساز بوده‌اند که عموما وضعیت بهتری نسبت به شاخص کل داشته‌اند.