فردای اقتصاد: رئیس جمهور بلاروس، الکساندر لوکاشنکو، روز دوشنبه اعلام کرد که شماری زیادی از نیروهای روسیه به این کشور بازخواهند گشت، که این تکرار اتفاقی است که پیش از حمله فوریه روسیه به اوکراین انجام شد.
لوکاشنکو پس از دیدار آخر هفته با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در سن‌پترزبورگ، به مقامات ارشد نظامی و امنیتی در مینسک، پایتخت بلاروس (روسیه سفید) گفت: «این فقط به هزاران نیرو محدود نخواهد شد.»
لوکاشنکو در اظهاراتی جنجالی که توسط خبرگزاری دولتی «بلتا» گزارش شد، گفت که کار بر روی تشکیل آنچه که او آن را «گروه مشترک منطقه ای از نیروها» خواند برای مقابله با «تجاوز احتمالی به کشورمان» از سوی ناتو و اوکراین آغاز شده‌است.
این مرد قدرتمند بلاروس که تاکنون در برابر فشار مسکو برای اعزام نیروهای خود به اوکراین مقاومت کرده است، اوکراین را که مرزی طولانی با بلاروس دارد، بدون ذکر شواهد، کیف را متهم به برنامه‌ریزی برای حملات به بلاروس از مرزهای جنوبی این کشور کرد.
سوتلانا تیخانوفسکایا، رهبر اپوزیسیون بلاروس، در همین باره گفت: « اوکراین تهدیدی برای بلاروس نیست. این یک دروغ است. من از ارتش بلاروس می خواهم تا از دستورات جنایتکارانه پیروی نکنید، از شرکت در «جنگ پوتین» علیه همسایگان خودداری کنید.»
اظهارات لوکاشنکو، یک دیکتاتور عجیب و غریب و بسیار دمدمی مزاج است، به ندرت راهنمای دقیقی برای پیش‌بینی رویدادهای فعلی یا آینده است.
درست چند روز پیش از حمله نیروهای روسی مستقر در بلاروس به اوکراین در ماه فوریه، او قاطعانه این موضوع را رد کرد و گفت که روسیه، متحد نزدیکش، از خاکش برای حمله به همسایه جنوبی کشورش استفاده نخواهد کرد.
ایجاد یک نیروی مشترک با روسیه این دیدگاه را در اوکراین تقویت خواهد کرد که بلاروس آشکارا شریک متجاوز است؛ برچسبی که لوکاشنکو آن را رد می‌کند اما این اتهام روز دوشنبه پس از حملات گسترده موشکی روسیه به کیف، شکل جدیدی به خود گرفت. به گفته مقامات اوکراینی، برخی از این موشک‌ها از خاک بلاروس پرتاب شده اند.
او روز دوشنبه هیچ جزئیاتی در مورد ابعاد یا هدف دقیق نیروی مشترک جدید ارائه نکرد، و این گمانه زنی را برانگیخت که بلاروس ممکن است برای کمک به عملیات نظامی ضعیف روسیه، نیروی نظامی به اوکراین اعزام کند. از سوی دیگر، او می‌تواند کشورش را برای ورود هزاران سرباز تازه نفس روسی آماده کند که برخی از آنها محکومان سابق و بسیاری از آنان آموزش ندیده هستند.
لوکاشنکو به فرماندهان نظامی خود گفت: «آماده پذیرش این افراد در آینده نزدیک باشید و طبق برنامه، آنها را در جایی که لازم است قرار دهید.»
رسانه‌های دولتی بلاروس گزارش دادند که لوکاشنکو در جریان سفر خود به سن پترزبورگ بر «بر لزوم اتخاذ تدابیر لازم در صورت استقرار سلاح‌های هسته‌ای در لهستان» تأکید کرده است، اظهاراتی که برخی تحلیل‌گران آن را به‌عنوان آماده‌سازی زمینه برای استقرار احتمالی سلاح‌های هسته‌ای روسیه در بلاروس تفسیر می‌کنند. موضوعی که لوکاشنکو بارها احتمال آن را رد کرده‌است.
آرتیوم شرایبمن، یک تحلیلگر سیاسی بلاروسی که اکنون در ورشو، پایتخت لهستان در تبعید به سر می‌برد، گفت که لوکاشنکو احتمالاً تلاش می‌کند در برابر اعزام نیروهای خود به اوکراین مقاومت کند، زیرا این «برای او در سطوح مختلف بسیار خطرناک و از نظر سیاسی فاجعه بار خواهد بود.»
شریبمن با این حال می‌افزاید که «روشن است که آنچه از استقلال او باقی مانده در حال فرسایش است.»
لوکاشنکو که به شدت برای پول، سوخت و کمک های امنیتی به مسکو وابسته است و به همه اینها برای بقایش در قدرت پس از 28 سال  قدرت نیاز مبرم دارد تحت فشار فزاینده روسیه برای مشارکت بیشتر در جنگ اوکراین است.
روسیه پیش از تهاجم فوریه خود در بلاروس ده ها هزار سرباز مستقر کرد و از خاک بلاروس به عنوان مکانی برای حمله اولیه و ناموفق خود به کیف، پایتخت اوکراین استفاده کرد. مسکو هنوز صدها سرباز در بلاروس دارد که از آنها برای پرتاب موشک و بمباران می‌کند، اما اکنون انتظار می رود تعداد آنها به شدت افزایش یابد.
آندری سانیکوف، که در دوران نخست ریاست‌جمهوری لوکاشنکو معاون وزیر امور خارجه بلاروس بود، اما پس از زندانی شدن به تبعید گریخت، گفت که لوکاشنکو زیر فشارهای روسیه برای کمک به نیروهای این کشور در اوکراین که از لحاظ روحی در وضعیت نامناسبی قرار دارند، گرفتار شده است. او به خوبی می‌داند که اعزام نیروهای بلاروسی حتی در میان وفاداران او تا چه اندازه مخالف دارد.
او پیش‌بینی کرد که در نهایت نیروهای بلاروس وارد اوکراین خواهند شد زیرا لوکاشنکو «هیچ انتخاب واقعی دیگری ندارد.»
سانیکوف اضافه کرد:«او در مورد جنگ تصمیم نمی گیرد. پوتین همه تصمیمات را می‌گیرد و به لوکاشنکو می‌گوید که چه کاری انجام دهد.»