فردای اقتصاد: تأمین مالی ساختار یافته، فرایند تأمین منابع یا مدیریت ریسک از طریق انتشار اوراق بدهی است که برای برآوردن نیازهای خاص صادر کننده و یا خواسته های سرمایه گذاران هدف طراحی شده است. تأمین مالی پروژه‌ای ساختار یافته می‌تواند به عنوان تلفیقی از دو  برنامه و به شکل انتشار اوراق بهادار و مشتقات ساختار یافته برای تأمین مالی‌های پروژه‌ای تعریف شود.
مرتضی چشان، سرپرست اداره نظارت بر انتشار و ثبت اوراق بدهی سازمان بورس و اوراق بهادار در برنامه شمارش معکوس چهارشنبه به بررسی جزئیات این روش تامین مالی برای صاحبان کسب و کار پرداخت.
رئیس اداره نظارت بر انتشار و ثبت اوراق بهادار بدهی سازمان بورس با مدنظر قرار دادن تنوع ابزارهای تامین مالی موجود در بازار سرمایه عنوان کرد: شرکت‌ها می‌توانند با توجه به هدف تامین مالی و نیازمندی های خود، انواع اوراق از جمله اوراق اجاره، اوراق مرابحه، مرابحه سهام و ... را منتشر کرده و هم از منافع دارایی در اختیار خود بهره ببرند و هم با تزریق نقدینگی مورد نیاز تامین شده از محل تامین مالی صورت گرفته به پشتوانه دارایی مبنای انتشار اوراق، بیش از پیش از ظرفیت‌های دارایی‌های شرکت منتفع شوند. همچنین پذیرفته شدن در بورس یا فرابورس شرط تامین مالی در بازار سرمایه نیست و تمام شرکت‌هایی که در قالب حقوقی هستند و جریان وجه نقد عملیاتی مثبت دارند می‌توانند از این روش بهره ببرند.
او اظهار کرد: در حال حاضر میانگین زمان مورد نیاز برای بررسی و صدور موافقت اصولی تامین مالی متقاضی توسط سازمان بورس از زمان تکمیل مدارک ۱۴ روز و میانگین زمان طی شده به‌منظور صدور مجوز نهایی انتشار اوراق بدهی ۲۰ روز کاری است..
مرتضی چشان با اشاره به مزیت‌های تأمین مالی از طریق بازار سرمایه، گفت: یکی از مزایای تامین مالی از طریق بازار سرمایه، سررسید بلندمدت این ابزار تامین مالی است که این زمان تا پنج سال می‌تواند باشد. بازه زمانی بلندمدت به شرکت‌ها فرصت می‌دهد تا با توجه به بازپرداخت اصل اوراق در پایان عمر اوراق، امکان سرمایه‌گذاری و کسب بازدهی بیشتر در طی عمر اوراق و همچنین فرصت بیشتر برای تامین وجه مورد نیاز به‌منظور تسویه اصل اوراق در سرسید را داشته باشند. 
وی تاکید داشت: بلندمدت بودن زمان اوراق، فرصت مناسبی برای سرمایه‌گذاری بلندمدت را نیز برای سرمایه‌گذاران و خریداران اوراق فراهم می‌کند.

چشان از جمله سایر مزایای تامین مالی از بازار سرمایه را نرخ پایین هزینه تأمین مالی و همین‌طور مبلغ بالای تامین مالی نسبت به سایر منابع تامین مالی قلمداد کرد.