فردای اقتصاد: در آغاز این قرن، ۳۲ کشور دارای میانگین سنی بالای ۳۵ سال بودند. تا پایان این دهه، این تعداد بیش از دو برابر خواهد شد. و در ۲۵ مورد از این کشورها، نیمی از جمعیت بیش از ۴۵ سال سن خواهند داشت.
در حالی که پیش بینی تغییرات سیاسی، اقتصادی و فناوری می تواند دشوار باشد، داده های جمعیتی دروغ نمی گویند. طی ۱۰ سال آینده، بیش از ۶۰ کشور دارای میانگین سنی بالای ۳۵ سال خواهند بود و در ۲۵ کشور از این کشورها، نیمی از جمعیت بالای ۴۵ سال خواهند بود. در واقع همه چیز به آنچه رهبران امروز انجام می‌دهند بستگی دارد. جمعیت شناس سیاسی، جنیفر دی. اسکوئیبا، در مقاله‌ای که برای نشریه هاروارد بیرنس ری‌ویو نوشته است، پیامدهای این تغییر را برای مشاغل و سیاست‌گذاران، مورد بررسی قرار داده است و تأثیر آن را بر نیروی کار، پایگاه‌های مشتریان، انتظارات بازنشستگی و موارد دیگر بررسی می‌کند. بر اسن اساس، او استدلال می‌کند که رهبران جهان برای انطباق با جمعیت‌های سالخورده ما باید واقعیتی را که امروز مشهود است درک کنند، بفهمند کدام عوامل قطعی هستند و کدام‌ها را می‌توان تحت تأثیر قرار داد، و فعالانه در شکل‌دهی به آینده سرمایه‌گذاری کرد.
۱- نیروی کار سالخورده
به دلیل کاهش نرخ باروری، در کشورهایی مانند چین، کانادا، ایتالیا و بسیاری دیگر اکنون هر سال تعداد کمتری از افراد جدید وارد نیروی کار می‌شوند. در نتیجه، شرکت‌ها به طور فزاینده‌ای از کارکنان مسن‌تر می‌خواهند که مدت بیشتری در کار خود بمانند. این امر مستلزم سرمایه‌گذاری فزاینده در آموزش و توسعه است تا به این کارگران مسن کمک کند تا مهارت‌های جدیدی کسب کنند.
۲. یک پایگاه مشتریان با سنین بالا
در دهه گذشته، جمعیت افراد بالای ۷۰ سال جهان ۶۲۷ میلیون نفر افزایش یافته است که از ۵ درصد کل جمعیت به ۱۲ درصد رسیده است. در یک دهه دیگر، ۱۶ درصد از هشت میلیارد نفر روی کره زمین، بیش از ۷۰ سال خواهند داشت. این به معنای فرصت‌های فوق‌العاده‌ای برای محصولات و خدماتی است که به این جمعیت قدیمی خدمت می‌کنند.
واضح‌ترین بخش برای رشد، مراقبت‌های بهداشتی است، جایی که تقاضا برای داروهای سالمندان، مراقبت‌های اولیه و تخصصی، و محصولات مرتبط، مانند گلوکومترهای پوشیدنی یا الکتروکاردیوگرام، قرار است همچنان در حال گسترش باشد.
۳. تغییر هنجارهای بازنشستگی
البته سن فقط یک عدد است. وقتی صحبت از هنجارهای بازنشستگی می‌شود، انتظارات در مورد مدت زمانی که کارگران انتظار دارند در کار بمانند، لزوماً با طول عمر مطابقت ندارد. به عنوان مثال، صرفاً براساس سن، ژاپن با ۳۱ درصد جمعیت ۶۵ سال یا بیشتر، قدیمی‌ترین کشور جهان است. در مقابل، تنها ۲۲ درصد از جمعیت فرانسه ۶۵ سال یا بیشتر هستند. به این ترتیب، می‌توان انتظار داشت که بخش بیشتری از جمعیت ژاپن در حال بازنشستگی باشند – اما در واقع، ترکیبی از تفاوت‌ها در فرهنگ کاری، قراردادهای اجتماعی بین دولت‌ها و شهروندانشان، و مجموعه‌ای از قوانین و سیاست‌ها به این معنی است که میانگین بازنشستگی سن در فرانسه ۱۰ سال کمتر از ژاپن است: ۶۱ سال در مقابل ۷۱ سال. در نتیجه، حدود ۲۹٪ از نیروی کار فرانسه عملاً بازنشسته شده‌اند، در حالی که فقط ۲۴٪ از ژاپن بازنشسته شده‌اند.
با وجود این شکاف‌ها، تغییرات قانونی در سن بازنشستگی به کندی انجام می‌شود. در سال‌های اخیر، هم هلند و هم ایرلند برنامه‌های افزایش سن بازنشستگی را لغو کردند تا با افزایش امید به زندگی مطابقت داشته باشد. این قابل درک است، زیرا قوانین منع بازنشستگی چندان محبوب نیستند - اما در دهه‌های آینده، ایجاد نوعی مکانیسم برای کمک به کارگران مسن‌تر که تصمیم به تأخیر بازنشستگی می‌کنند برای کارفرمایان، دولت‌ها و شهروندان حیاتی خواهد بود.
۴. تغییر بازارهای جهانی
در نهایت، مهم است که بدانیم مفروضات مشترک ما در مورد ساختار جمعیتی کشورهای مختلف ممکن است قدیمی باشد. در آغاز قرن، کشورهایی مانند ژاپن، ایتالیا و آلمان از کهن‌سال‌ترین جمعیت‌های جهان بودند – اما امروزه، تایلند و کوبا به همان اندازه کهن‌سال هستند و ایران، کویت، ویتنام و شیلی در پشت سر قرار دارند. در یک دهه، می‌توان انتظار داشت گروه‌های کوچک‌تری از جوانان در این کشورها به عنوان کارگر و مشتری وارد بازار شوند و در نتیجه میانگین سنی این جمعیت‌ها افزایش یابد.
این نکات ، شفافیت در آینده‌نگری و برنامه‌ریزی را امکان‌پذیر می‌سازد که در بسیاری از حوزه‌های دیگر که ممکن است پیش‌بینی تغییرات در آن‌ها سخت‌تر باشد امکان‌پذیر نیست،. ترس زیادی در مورد پیری جمعیت وجود دارد، و لفاظی‌های جبرگرایانه و بدبینانه به طور فزاینده‌ای گسترش می‌یابد - اما تأثیرات این روند بر مشاغل و دولت‌های ما بستگی به نحوه آماده‌سازی امروز ما دارد. برای انطباق با جمعیت سالخورده ما، رهبران کسب‌وکار و سیاست‌گذاران به طور یکسان باید این واقعیت‌ها را درک کنند، بفهمند کدام عوامل قطعی هستند و کدام‌ها را می‌توان تحت‌تاثیر قرار داد، و فعالانه در شکل‌دهی به آینده سرمایه‌گذاری کرد.
منبع: HBR
نویسنده: جنیفر اسکوئیبا
مترجم: شادی آذری حمیدیان