شما می‌توانید سرمایه‌تان را در خانه نگهداری کنید یا با هر روش دیگری که پای کسی را به میان نمی‌کشد از آن محافظت کنید اما به محض اینکه تصمیم می‌گیرید آن را در ارتباط با طرف دیگری قرار دهید باید با ریسک‌های آن از جمله ریسک ورشستگی طرف معامله آشنا شوید.
همانطور که از نام آن پیداست، ریسک طرف معامله اساساً به این خطر مربوط است که طرف مقابل به تعهدات خود در قبال شما عمل نکند. بیایید فرض کنیم مایک تصمیم دارد ده هزار دلار را در خانه نگه دارد و جان تصمیم دارد ده سکه طلا را در خانه نگه دارد. اینها شرایطی هستند که ریسک طرف معامله وجود ندارد زیرا خوب، هیچ طرف معامله‌ای وجود ندارد. فقط مایک و پولش و البته جان و سکه‌هایش هستند. اما اگر مایک تصمیم بگیرد ده هزار دلار خود را در یک سپرده بانکی نگه دارد، ناگهان طرف دیگری درگیر می‌شود، بانک. یا اگر جان تصمیم بگیرد به جای نگهداری طلا در خانه، در یک صندوق طلا سرمایه‌گذاری کند، همین اتفاق در مورد صندوق طلا که طرف مقابل او است، می‌افتد.
در هر دو مورد، ریسک اصلی این واقعیت است که طرف مقابل، بانک یا صندوق طلا، ممکن است ورشکست شود. با این حال به خاطر داشته باشید که همه چیز می تواند پیچیده‌تر از این باشد. برای مثال، فرض کنیم کیت سهام را از طریق یک کارگزاری خریداری کرده است. بدیهی است که طرف مقابلش کارگزار است، اما معادله ریسک طرف معامله به اینجا ختم نمی‌شود. کارگزار ریسک طرف معامله خود را دارد زیرا پول خود را در بانک نگه می‌دارد. اگر بانک ورشکست شود، به احتمال زیاد کارگزار نیز ورشکست خواهد شد و درست حدس زده‌اید، کیت چندان خوشحال نخواهد شد. البته مطمئناً سپرده‌های بانکی و وجوه حساب کارگزاری برای مثال در بسیاری از جاها مانند ایالات متحده یا اتحادیه اروپا تضمین شده است. اما این اشتباه را مرتکب نشوید که ۱۰۰% ایمن هستید، زیرا دولت‌ها نیز قطعاً می توانند ورشکست شوند. شاید این بزرگ‌ترین ریسک ورشکستگی طرف معامله باشد.