فردای اقتصاد: یک معیار جالب برای سنجش همگرایی اقتصاد کشورها، نسبت تولید سرانه‌شان به آمریکاست. افزایش این نسبت برای کشورهای با درآمد متوسط که اکثریت کشورهای جهان هستند، نشان می‌دهد آن‌ها توانسته‌اند خودشان را به ثروتمندها نزدیک‌تر کنند. نمودار بالا این نسبت را برای چند کشور و بر اساس تولید ناخالص داخلی سرانه (بر اساس شاخص برابری قدرت خرید یا PPP در سال ۲۰۱۷) آن‌ها نمایش داده است.
طی سه دهه، کره جنوبی به شکلی معجزه‌وار از درآمد سرانه ۳۰ درصد درآمد سرانه امریکا به ۷۰ درصدی آن رسیده است؛ یعنی در حالی که امریکا هم رشد پایداری داشته، اقتصاد کره جنوبی با سرعت بسیار بیشتری بزرگ شده و به کشورهای توسعه‌یافته همگرا شده است.
لهستان بعد از گذار به دموکراسی در ۱۹۹۰ رشد قابل توجهی داشته و قصه برای ترکیه و مالزی با فراز و نشیب اما صعودی بوده است. جمهوری دومینیکن که موضوع گزارش IMF بود هم از وضعیت نامناسب قبلی به وضعیتی بهتر از ایران رسیده است. اما ایران تقریباً نسبت به جهان درجا زده و همگرایی خاصی نداشته است.
واگرایی چین و هند هم جالب توجه است. در حالی که در سال ۱۹۹۰ چین به لحاظ تولید سرانه از هند عقب‌تر بوده، اما رشد سریع آن باعث شده از این کشور پیش بیفتد و به سمت کشورهای ثروتمند دنیا همگرا شود. هر چند که هنوز فاصله تولید سرانه این کشور با توسعه‌یافته‌ها زیاد است و طبق نمودار، در آستانه سی درصدی تولید سرانه آمریکا قرار دارد.
برای اطلاعات بیشتر این قسمت از تحلیل اول را ببینید: ایران چطور از قافله رشد اقتصادی دنیا جا ماند؟
همچنین در این باره: فرصت از دست رفته اقتصاد ایران طی سه دهه
تبادل نظر