یکی از نسبت‌های مهمی که می‌توان با آن بازار مسکن را سنجید، نسبت قیمت مسکن در گران‌ترین منطقه به ارزان‌ترین منطقه است. یعنی نسبت قیمت منطقه یک به منطقه ۱۸.
این نسبت در اواخر دهه ۸۰ حدود ۳ بود ولی در جهش‌های مختلف ملکی تا عدد ۵.۵ هم رشد کرد. چیزی که نشان می‌داد رشد قیمت در مناطق شمالی بیشتر بوده است.
البته طی سال‌های اخیر با رشد بیشتر قیمت مسکن در مناطق ارزان‌قیمت شهر این نسبت تا عدد ۳.۷ عقب‌نشینی کرده است.
همچنین بررسی روند تاریخی این نسبت نشان می‌دهد در دوره‌های تورمی ابتدا مناطق شمالی و به اصطلاح لوکس‌نشین که تقاضای سرمایه‌ای در آن‌ها زیاد است رشد می‌کنند و سپس در دوران رکود بازار مناطق ارزان‌قیمت که تقاضای مصرفی در آن‌ها بیشتر است جاماندگی خود را جبران می‌کنند.
تبادل نظر