فردای اقتصاد: یکی از پیامدهای تورم در اقتصاد ایران، آب رفتن مداوم اندازه سکه‌های پول خرد و افزایش هزینه ضرب سکه بوده است. به طوری که بررسی‌ها نشان می‌دهد که بعد از بحران ارزی که در سال‌های اخیر اقتصاد ایران را در نوردیده است دیگر سکه‌ای تولید نشده است. طبق بررسی‌های فردای اقتصاد نیمه نخست سال ۹۷ آخرین باری بود که شرکت مس باهنر که تنها تولیدکننده مواد اولیه سکه در ایران است به ضرب مطلس (ماده خام سکه) پرداخته است.
علت این اتفاق را می‌توان در رشد بی‌وقفه نرخ ارز و در پی آن افزایش مداوم قیمت مواد اولیه ضرب سکه دانست. به عنوان مثال یک سکه ۲۰۰ تومانی با وزن ۶.۸ گرم شامل ۰.۸ گرم نیکل، ۱.۶ گرم روی و ۴.۴ گرم مس است. قیمت هر تن نیکل، روی و مس در بازار جهانی به ترتیب حدود ۳۰ هزار دلار، ۳ هزار دلار و ۸۴۰۰ دلار است. به این ترتیب با توجه به قیمت نزدیک به ۴۰ هزار تومانی دلار در بازار داخلی، ارزش فلزات به کار رفته در سکه ۲۰۰ تومانی به ۲۶۵۰ تومان رسیده است؛ یعنی سود ۱۲۰۰ درصدی برای کسانی که سکه‌های فلزی را ذوب می‌کنند.
همچنین ارزش فلزات به کار رفته در سکه ۵۰۰ تومانی هم با وزن ۱۰.۱ گرم و با ترکیب آلیاژی مانند سکه ۲۰۰ تومانی، به ۳۹۰۰ تومان رسیده است که حاکی از سود حدودا ۷۰۰ درصدی ذوب کردن سکه ۵۰۰ تومانی است.
به نظر می‌سد بسیاری افراد از مدت‌ها پیش که ازش واقعی سکه‌ها از ارزش اسمی آن‌ها فاصله گرفت شروع به ذوب کردن سکه برای دستیابی به فلزات گران‌بهای داخل آن باشد. این اتفاق در کنار عدم صرفه اقتصادی ضرب سکه جدید باعث شده تا شاید بتوان ایران را تنها کشوری دانست که پول خرد سکه‌ای در آن تقریبا از رواج افتاده و نایاب شده است. چنین امری تنها در معدود کشورهایی که با تورم‌های سنگین و طولانی‌مدت مواجه‌اند رخ می‌دهد.
تبادل نظر