داستان یک موفقیت از پسِ دو شکست

فردای اقتصاد: سائه هیونگ جانگ به یاد می‌آورد زمانی نگران بود که پول وعده غذایی بعدی خود را نداشت. او ۲۰ ساله بود و تازه شرکتی را در زمینه هوش مصنوعی تاسیس کرده بود که به دانش‌آموزان کمک می‌کرد تا نمرات خود برای ورود به دانشگاه را بهبود بخشند. او می‌گوید: « من بدهی زیادی داشتم و حتی مجبور بودم از کارت اعتباری خودم برای پرداخت دستمزد کارمندانم استقراض کنم.  ده سال بعد زندگی او شکل دیگری به خود گرفت. او حالا مدیرعامل و موسس oVice است، یک پلتفرم دفتر کار مجازی که برای انتقال انرژی دفاتر کار فیزیکی به تیم‌های دورکار طراحی شده است. طبق اعلام oVice به عنوان مثال این پلتفرم امکان سرکشی عادی به همکاران بدون "رسمیت جلسات آنلاین" را فراهم می‌آورد. دفتر مرکزی این شرکت در ژاپن واقع است و سائه که اهل کره جنوبی است، هم‌اکنون در آنجا زندگی می‌کند.

اواخر ماه گذشته میلادی oVice توانست بالغ بر ۳۲ میلیون دلار سرمایه از گروهی از سرمایه‌گذاران ژاپنی و خارجی برای شرکت خود جذب کند. این موفقیت سبب شد کل سرمایه جذب شده برای شرکت ه ۴۵ میلیون دلار برسد. بنا به اعلام سائه، درامد سالانه این شرکت ۶ میلیون دلار بوده است. بررسی‌های سی‌ان‌بی‌سی نشان داد که این کارآفرین جوان از شکست‌های خود چه درسی گرفت و استارت‌آپ او سرانجام چگونه پا گرفت.

کلید موفقیت

سائه می‌گوید بزرگترین مشکل شکست در فعالیت‌اش در حوزه هوش مصنوعی این بود که او "بازار را نیافته بود." او بااشاره به آزمون ورودی دانش‌جویان خارجی به دانشگاه‌های ژاپن می‌گوید: " پلتفرم من مختص همان یک آزمونی بود که دانش‌آموزان خارجی برای ورد به دانشگاه‌های ژاپن باید در ان قبول می‌شدند." او که خود در سال ۲۰۱۷ در ژاپن درس می‌خواند، همان آزمون را داد و برای آن تلاش می‌کرد. او می‌گوید: "کتاب‌های چندان زیادی برای این آزمون موجود نبود. من سوال‌های امتحانات داخلی را جمع‌آوری کردم و یک هوش مصنوعی ساختم که سوال‌هایی مطرح می‌کرد تا نمرات دانش‌آموزان ارتقا یابد. اما در آن زمان فقط ۱۰۰۰ نفر هر سال در این آزمون شرکت می‌کردند. پس بازار بسیار کوچکی بود." سرمایه‌گذاران به او گفتن برای اینکه در استارتآپ او سرمایه‌گذاری کنند، او باید بازار خود را گسترش دهد. سائه لجوج بود و گفت نه خودم می‌خواهم مشکلم را حل کنم. به رغم تلاش‌هایش اما این پلتفرم شکست خورد. او می‌گوید دوست داشتم این پلتفرم به نتیجه برسد چون محصول خودم بود. در نهایت اما شرکت را فروخت و این به او کمک کرد تا بدهی‌هایش را بدهد و به قول خودش توان "شروع مجدد" مورد نیاز را به او بدهد.

سائه رها نکرد چون کارآفرینی یک "سفر مداوم" است. به علاوه ین نخستین شکست او نبود. او در ۱۸ سالگی هم کسب‌وکاری راه‌اندازی کرده بود که شرکت‌ها را به تامین‌کنندگان و توزیع‌کنندگان در ژاپن و کره جنوبی پیوند می‌زد. اما بعد از یک سال سائه آن کسب‌وکار را تعطیل کرده بود. او می‌گوید: " در آن زمان که سال ۲۰۱۱ بود، زلزله بزرگی در ژاپن آمد. خیلی بد بود. مشتریانم در کره جنوبی محصولاتی را از ژاپن وارد می‌کردند اما قیمت خرید آن‌ها دو برابر شده بود." با توجه به بی‌ثباتی آن کسب‌وکار، سائه تصمیم گرفته بود آن را تعطیل کند و در عوض در ژاپن به دانشگاه برود.

او حالا با نگاه به گذشته خود می‌گوید درس مهمی که گرفته این است که قابلیت انطباق‌پذیری در کارآفرینی حیاتی است. "اگر نتیجه نمی‌دهد، اشکالی ندارد، من کار دیگری شروع می‌کنم. اگر انعطاف‌پذیری داشته باشید شانس بیشتری برای موفقیت در اختیار خواهید داشت."

پس از آن با شیوع کووید-۱۹، سائه فهمید در دورکاری کارمندان از آنچه د شرکت می گذرد بی‌اطلاع مانده‌اند. او که خود در تونس گیر افتاده بود و باید از آنجا دورکاری می‌کرد، دریافت که اپلیکیشن‌های زوم و اسلک نمی‌توانند همان تجربه همکاری حضوری را برای شما در پی داشته باشند. شما از آنچه در شرکت در جریان است هیچ نمی‌دانید. او دست به کار شد و مفهوم فضای اشتراکی دفاتر کار را بصورت آنلاین اجرایی کرد. به عنوان مثال در پلتفرم دفتر کار مجازی او کاربران یا آواتار آن‌ها می‌توانند به یک همکار نزدیک شوند و مکالمه‌ای را آغاز کنند یا خوش‌و بشی کنند، درست مانند آنچه در دفاتر فیزیکی رخ می‌دهد.

حالا او می گوید خوب بود که شکست‌هایی را تجربه کردم، آن‌ها به من درس‌های مهمی دادند. طبق وب‌سایت شرکت او، oVice حالا میزبان بیش از ۲ هزار و ۲۰۰ شرکت از سرتاسر جهان است. او پیش‌بینی می‌کند که درآمد سالانه شرکت‌اش امسال از ۱۰ میلیون دلار تجاوز کند.

منبع: سی ان بی سی

نویسنده: گو چیو تانگ

مترجم: شادی آذری حمیدیان