از آذر ۸۹ و حرف های محمود احمدی نژاد حدود ۱۲ سال می گذرد، قرار بود پول حاصل از فروش نفت به جیب ایرانیان واریز شود تا فقر برای همیشه از بین برود، در زمان صحبت های احمدی نژاد هر دلار آمریکا حدود هزارتومان بود، ۴۵ دلار به حساب هر ایرانی واریز شد تا به گفته رئیس جمهور اسبق، هم هزینه های زندگی پوشش داده شود، هم پس انداز صورت بگیرد.
احمدی نژاد غافل از این بود که روند کوچکتر شدن سفره مردم ایران پیشتر از این شروع شده بود،
بنابر گزارش های مرکز آمار از سال ۱۳۸۶ تا سال ۱۴۰۰، متوسط هزینه هر فرد در خانوار شهری که هم نشاندهنده مصرف و هم شاخصی از درآمد خانوارهای شهری است به صورت حقیقی ۱۸ درصد کاهش یافته است،
یعنی به طور متوسط افراد سالانه ۱.۵ درصد رفاه از دست دادهاند. طی همین مدت قیمت کالاها و خدمات ۱۶ برابر شد.
احمدی نژاد، سال ۹۲ با به جا گذاشتن میراث وابستگی شدید به واردات، بحران ارزی، تورم و چالش های عمیق نظام بانکی با ریاست جمهوری خداحافظی کرد، حسن روحانی آمد تا به گفته خودش اقتصاد را نجات دهد.
تلاش حسن روحانی باعث شد تا سال ۹۴ ایران با دنیا زبان گفت و گوی مشترک پیدا کند، برجام امضا شد و وضعیت اقتصادی قدری روبه بهبود رفت تا انجا که
اقتصاد ایران در سال ۹۶ رنگ تورم تک رقمی ۹.۶ درصدی را به چشم دید اما سرمستی امضای برجام منجر به غفلت از حل مشکلات ریشه ای شد. با حرکت تندروهای خارجی و داخلی برجام کیش و مات شد، برجام سوخت و دودش در چشم مردم رفت.
چه در دوران اوج فروش نفت چه در زمان امضای برجام دهک های درآمدی چندان خیری از ماجرا ندیدند در واقع همه این اتفاقات را نمیتوان شرایطی دانست که بخشی از جامعه منتفع و بخشی متضرر شده‌اند، بلکه بنابر داده ها همه دهکها در این فقیرتر شدن سهیم بودهاند
،از سال ۸۶ تا ۱۴۰۰ هزینههای غیرخوراکی دهک دهم و نهم خانوار شهری به ترتیب ۶۷ و ۶۴ درصد کاهش یافته است. این رقم حتی از افت هزینههای غیرخوراکی دهک اول خانوارهای شهری نیز بیشتر است.
هزینههای خوراکی دو دهک بالا در خانوارهای شهری نیز به ترتیب ۵۴ و ۵۶ درصد افت را نشان میدهد و این رقم برای دهک اول ۵۰ درصد است. اما حالا زمان تصمیمات جدید و تغییرات اساسی در ساختار سیاست‌گذاری و حکمرانی اقتصادی است
، کاری که ابراهیم رئیسی با تیمش باید برای آن هرچه زودتر اتاق فکری تشکیل دهند، در غیر اینصورت شاید این بار باید منتظر برچیده شدن سفره های مردم به جای کوچکتر شدن آن باشیم.
تبادل نظر