رویای دست نیافتنی برای ۵۶ میلیون ایرانی

⚫️ در سال 1400، در حدود 30 درصد خانواده‌های کشور حـداقل یـک فـرد از اعضـای خـانواده سفر داشته و در مقابل حدود 70 درصد خانوارها یعنی نزدیک به ۵۶ میلیون نفر در این سـال سفر نرفته‌اند.

⚫️ ایرانی‌ها در سال ۱۴۰۰ در مجموع نزدیک به دو و نیم میلیون سفر داخلی انجام داده‌اند که  ۴۲ درصد آنها با اقامت شبانه همراه بوده و ۵۸ درصد بدون اقامت شبانه بوده یعنی کمتر از یک شب طول کشیده است.

⚫️ بیشترین سفرهای بومی با اقامت شبانه در سال 1400، با هدف دیدار دوستان و بستگان انجام شده یعنی (65 درصـد) و بعد از آن هـدف‌های گردش و تفریح (16 درصد)، درمان (10 درصد) و زیارت (4 درصد) در رتبه‌های بعدی قرار دارند. حدود 5 درصد از سفرها در این سال هم با اهدافی مثل آموزش، خریـد ،کسـب و کـار و... صورت گرفته است.

⚫️جالب اینکه با وجود اهمیتی که سفرها برای محل های اقامت گردشگری مثل هتل و بوم گردی‌ها و... دارند گزارش مرکز آمار نشان می‌دهد که ایرانی‌ها حداقل در سال ۱۴۰۰ چندان روی خوشی به اقامت‌گاه‌های مختلف نشان نداده اند و ترجیح داده اند برای سفر روی خانه دوست و آشنا و فامیل حساب کنند. به این صورت که ۷۶ درصد مسافران در سال گذشته خانه دوستان و فامیل را برای اقامت انتخاب کرده اند، ویلا و آپارتمان شخصی با 12 درصد و ویلا و آپارتمان اجاره ای با 6 درصد رته های بعدی را داشته اند.

⚫️ شهرهای مقصد سفر هم جالب هستند. شهرستان های تهران، مشهد، اصفهان، شیراز و رشت دارای بیشترین تعداد سفر بوده اند. اما توجه به این نکته ضروریست که الگوی گردشگری از لحاظ نوع سفر، در این شهرستانها با هم متفاوت است. بیشترین سفرهای بدون اقامت شبانه به ترتیب در شهرستان های تهران، اصفهان،رشت، تبریز و کرمان و بیش ترین سفرهای بااقامت شبانه به ترتیب در شهرستان های تهران، مشهد، شیراز، اصفهان و قزوین بوده اند و عجیب اینکه شهر ساری در پنج‌تای آخر هر دو نوع سفر قرار داشته در حالی که شرایط در مورد رشت کاملا متفاوت است.

⚫️ گزارش مرکز آمار میزان تحصیلات سرپرستان خانوار را هم در ارتباط با سفر بررسی کرده است جالب اینکه گزارش نشان می دهد بیشترین سفرها به خانواده هایی تعلق داشته که سرپرست آنها دارای تحصیلات دیپلم و پایین تر بوده اند و بعد از آنها خانواده هایی با سرپرست لیسانسه قرار دارد و فوق دیپلمه ها در جایگاه سوم هستند. البته این موضوع نباید باعث شود که فکر کنیم خانواده هایی که سرپرست دیپلمه و پایین تر دارند سفربرو تر هستند اتفاقا وقتی پای درصد ها به میان می آید می بینیم که کاملا بین میزان سفر رفتن و تحصیلات سرپرست خانواده و سفر رفتن ارتباط مستقیم وجود دارد چرا که اگرچه خانواده هایی با سرپرست دیپلم و پایین تر که سفر رفته اند بیشتر هستند اما آنها نزدیک به یک چهارم کل این خانواده ها هستند در حالی که در مورد خانواده های با سرپرست لیسانسه این نسبت نزدیک یک سوم است. جالب اینکه بهترین وضعیت را در این زمینه خانواده هایی دارند که سرپرستان تحصیلات حوزوی دارد و کمی کمتر از ۵۰ درصد این خانواده ها در سال ۱۴۰۰ سفر رفته اند.

⚫️بین شغل سرپرست خانواده و میزان سفر رفتن خانواده ها هم ارتباط معنا دار دیده می شود به این صورت که خانواده هایی که سرپرستشان «حقوق بگیر بخش عمومی» بیشترین سفر را نسبت به جمعیتشان داشته اند و کمترین سفر نسبت به جمعیت مربوط به «مزد و حقوق بگیران بخش خصوصی» بوده است.

⚫️ جالب اینکه بین مستاجر و صاحب خانه بودن خانواده ها و تعداد سفرهایی که می روند هم ارتباط معنادار وجود دارد و خانواده هایی که مالک محل سکونتشان هستند به شکل محسوسی بیشتر از خانواده های مستاجر سفر می روند که طبیعی به نظر می رسد مخصوصا در مورد شهرهایی که خانواده های مستاجر مجبور هستند به صورت میانگین نزدیک به ۶۰ درصد درآمد خانواده را به اجاره خانه اختصاص بدهند. عجیب تر اینکه گویا بین داشتن وسیله نقلیه و سفر رفتن چندان ارتباطی وجود ندارد و تعداد سفرهای خانواده هایی که ماشین دارند و ندارند نسبت به جمعیتشان تقریبا برابر و بسیار نزدیک است اما آمارها می گویند خانواده هایی که ماشین دارند علاقه بیشتری به سفرهای با اقامت شبانه نشان داده اند.

⚫️بیشترین تعداد سفرها هم با وسیله نقلیه شخصی انجام شده اند حالا یا وسیله نقلیه خود خانواده یا وسیله نقلیه شخصی دیگران. رتبه بعدی به سواری کرایه ای تعلق دارد و بعد از آن اتوبوس. جالب اینکه برخلاف بسیاری از کشورها سهم قطار به عنوان وسیله نقلیه بسیار پایین است، حتی از هواپیما و مینی بوس هم کمتر.

⚫️ گزارش مرکز آمار به عمده هزینه های خانواد ها در سفر هم پرداخته است. بر اساس این گزارش می بینیم که بیشترین هزینه برای خرید کالا و لوازم پرداخته شده. در توضیحات این بخش آمده که خرید سوغات و و یادگاری در همین زمینه لحاظ شده است. شاید این نکته نشان بدهد که ایرانی ها به خرید کردن در سفر اهمیت زیادی می دهند. نکته دیگری که جالب به نظر می رسد این است که اگرچه سفرهای درمانی سهم خیلی بزرگی از کل سفرهای سال ۱۴۰۰ ایرانی ها نداشته اند اما هزینه های درمان دومین رتبه هزینه‌کرد را در سفرها داشته است و این نشان می دهد همان کسانی که سفردرمانی رفته اند هزینه بسیار سنگینی برای این کار کرده اند. هزینه خورد و خوراک و وسیله نقلیه هم در رتبه بعدی قرار دارند.