آمار اقتصادی کدام کشورها دروغ است؟

جایگاه برای سخنرانی کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی آماده می شود، کیم به بالای سن می رود و می گوید ما ابرقدرت جهان هستیم.

دیتای امار رشد اقتصادی را در کشورش اعلام می کند و همه یکصدا می گویند زنده باد کره شمالی.

این روایت اگر برای مردم دنیا شوخی باشد برای  اهالی کره شمالی داستان زندگی است.

در کشورهای بسته هیچ چیز بعید نیست، اگر یک روز با ارقام هم بگویند اول دنیا هستند کسی نمی تواند نه اعتراض کند و نه به آمار ها شک ببرد، این میشود که ارقام در خدمت دیکتاتورها در می آیند.

لوئیس مارتینز، اقتصاددان، ارقام رشد تولید ناخالص داخلی کشورهای تحت سلطه دیکتاتورها را بررسی کرده، او بر اساس یک شاخص که میزان روشنایی شبهاست بر مبنای تصاویر ماهواره‌ای رشد اقتصادی کشورها را تخمین زده.

از سال 2002 میانگین رشد اقتصادی گزارش شده در کشورهای خودکامه دو برابر سریعتر از کشورهایی است که به شیوه دموکراسی اداره می شوند.

براساس مقایسه بین دیتاها و آمارهای رسمی اعلام شده در کشورهای آزاد، او دریافت که فاصله بین آنچه قابل حدس بوده تا آنچه که اعلام شده با خطای بسیار کمی محاسبه می شود اما درباره کشورهای غیرآزاد ارقام رشد و GDP با آنچه که از شواهد و دیتاها برآورد میشود از یک چاله عمیق خبر

می دهد، چاله ای که تا وقتی یک دیکتاتور بر سرکار باشد کسی نمی تواند آن را پر کند، زیرا زیرسوال بردن این داده ها می تواند منجر به مرگ افراد شود.

علاوه بر این، در این گزارش اشاره شده که بی‌نظمی‌ها در بخش‌هایی از ارقام تولید ناخالص داخلی که به راحتی قابل دستکاری هستند، مانند سرمایه‌گذاری و مخارج دولت، بیشتر بوده.

مارتینز با استفاده از داده‌ها  تا سال ۲۰۱۳ توانست سوگیری را دقیق‌تر تخمین بزند.

در ارقام به روز شده ای که ارائه کرده است، رشد انباشته تولید ناخالص داخلی بین سال های 2002 و 2021 در کشورهای غیر آزاد تقریباً به نصف کاهش یافته است: از 147 درصد به 76 درصد.

توضیح این پدیده ساده است: دیکتاتورها نمی خواهند از رقبای خود دست کم در ارقام کم بیاورند.

در یک مطالعه مرتبط، جرمی والاس گزارشی درباره نادرستی دیتا از استان های چین را نیز دریافت کرد. همانطور که او خاطرنشان می کند، یک تلگراف دیپلماتیک آمریکایی از سال 2007 به بیرون درز کرده 

که دیدگاه لی که چیانگ، نخست وزیر، که در آن زمان دبیر حزب استانی بود را فاش کرد. او با لبخندی گفته بود که ارقام تولید ناخالص داخلی فقط برای مرجع هستند

، پس باید دانست حقیقت جای دیگری جریان دارد، جریانی که از احساس رفاه مردمان در یک سرزمین نشات میگیرد نه از دل ارقام خشک و خالی.